ارزش عمر و راه هزینه آن (مجموعه سخنرانیهای حسین انصاریان) صفحه 154

1- نساء (4):100؛ «و کسی که از خانه خود به قصد مهاجرت به سوی خدا و پیامبرش بیرون رود.»

پاک ترین انسان نشو و نما می کند، چون زندگی خود را به طرف خدا و پیغمبر زمان خود جهت داد.

یا سورۀ مبارکۀ کهف، ببینید از اصحاب کهف چه تعریفی می کند. در یکی از بدترین زمان ها، در میان مردم شریر و در چارچوب درباری فاسد، این ها به اولیای خدا تبدیل می شوند و چقدر پروردگار به این ها بها می دهد که سیصد و نه سال خواب آنان را طولانی می کند و نمی گذارد بدن آنان بپوسد و حیوان ها به آن غار حمله کنند و آنان را بخورند.

خداوند در قرآن می فرماید:

این ها خواب بودند، برای این که بدن آنان نپوسد، مانند مریض هایی که مدتی طولانی روی تخت هستند، آنها را جا به جا می کنند، تا آن قسمت از بدن آنها زخم نشود. پروردگار عالم می فرماید: من این ها را به راست و چپ حرکت می دادم تا بعد از سیصد و نه سال که بیدارشان کردم، بدن آنها نپوسد.

به این ها خیلی بها داده است، چرا؟ چون زندگی خود را به طرف خدا جهت دادند و با پیغمبری برخورد نکردند. در قرآن کریم از مردان و زنانی اسم می برد، یا به آنها اشاره می کند که در بدترین روزگار، و در میان بدترین مردم، بهترین انسان شدند تا کسی در فردای قیامت، عذر زمانه، مردم بد و در محاصرۀ دو هزار کانال ماهواره بودن را ارایه ندهد.

عذر بیهودۀ اهل گناه

تمام این گناهانی که می بینید، در تاریخ سابقه دارد، نه رباخوری جدید است، نه زنای محصنه، نه رابطۀ با نامحرم، نه دزدی، نه قتل، این ها قبل از ما نیز بوده است.

من نمی دانم بین زمان حضرت ابراهیم علیه السلام تا زمان پیغمبر اسلام صلی الله علیه و آله چقدر فاصلۀ