ارزش عمر و راه هزینه آن (مجموعه سخنرانیهای حسین انصاریان) صفحه 29

«اِتَّقِ اللّه وَ أَحْسِنْ»

این دو برنامه؛ تقوا و احسان. بعد این آیۀ آخر سورۀ نحل را خواندند:

«إِنَّ اللّهَ مَعَ الَّذِینَ اتَّقَوْا وَ الَّذِینَ هُمْ مُحْسِنُونَ»(1)

و بعد سکوت کردند. فرمود: این وصف عاشقان خداست. زلف زندگی عاشقان خدا، به گناه گره نمی خورد و از هیچ کار خیری فرار نمی کنند.

خدا در این مسیر، این احساس را به آدم می دهد. با متصف شدن به آن حقیقتی که خدا فرمود، این احساس در انسان ظهور می کند.

«فلم یقنع همّام بهذا القول» گفت: آقا! کم است. بر حضرت خیلی سنگین بود که ادامه بدهند، اما او اصرار کرد. حضرت فرمودند: حالا که مصرّ هستی، پس گوش بده. آن وقت شروع به گفتن کردند.

کلمۀ «علی» به حروف ابجد، عددش صد و ده است، حضرت دقیقاً صد و ده ویژگی برای عاشقان خدا ذکر کردند. همّام نعره ای زد و از دنیا رفت. حق دارند، چون به قدری بار عاطفی و درونی این محبت سنگین است که گاهی قلب را از کار می اندازد. بار محبت از هر باری سنگین تر و گران تر است.

عفو حساب شدۀ روز قیامت

حسابگر ما کیست؟ خدای کریم. اگر ما در مرحلۀ مثبت این چهار برنامه باشیم خدای متعال طولی نمی کشد که ما را مشمول عفو و رحمت خود قرار می دهد.

«و أنت أرحم الراحمین فی موضع العفو و الرحمه»(2)

اما اگر لایق عفو و گذشت خدا نباشیم دیگر نمی توانیم در قیامت به پروردگار بگوییم: ما خیلی دلسوز و با محبت هستیم، می شود شمر را ببخشی؟ آنجا جای بخشیدن نیست.