ارزش عمر و راه هزینه آن (مجموعه سخنرانیهای حسین انصاریان) صفحه 301

1- تفسیرالرازی، رازی: 172/1 نکته 19؛ مفاتیح الغیب: 155/1، باب 11، نکته 19؛ «مرعیسی ابن مریم علیه السلام علی قبر فرأی ملائکه العذاب یعذبون میتاً، فلما انصرف من حاجته مر علی القبرفرأی ملائکه الرحمه معهم أطباق من نور، فتعجب من ذلک، فصلی ودعا اللّه تعالی فأوحی اللّه تعالی إلیه: یا عیسی، کان هذا العبد عاصیاً و مذ مات کان محبوساً فی عذابی، و کان قد ترک امرأه حبلی فولدت ولدا و ربته حتی کبر، فسلمته إلی الکتاب فلقنه المعلم بسم اللّه الرحمن الرحیم، فاستحیت من عبدی أن أعذبه بناری فی بطن الأرض و ولده یذکر اسمی علی وجه الأرض.» مستدرک الوسائل: 386/4 باب 45، حدیث 4988؛ «النَّبِیِّ صلی الله علیه و آله أَنَّهُ إِذَا قَالَ الْمُعَلِّمُ لِلصَّبِیِّ قُلْ بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ فَقَالَ الصَّبِیُّ بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ کَتَبَ اللَّهُ بَرَاءَهً لِلصَّبِیِّ وَ بَرَاءَهً لِأَبَوَیْهِ وَ بَرَاءَهً لِلْمُعَلِّمِ.»

2- نمل (27):30؛ «یقیناً این برنامه از سوی سلیمان است و سرآغازش به نام خدای رحمان و رحیم است.»

3- شوری (42):20؛ «کسی که زراعت آخرت را بخواهد، بر زراعتش می افزاییم.»

این ها با اندیشه ای که دارند، می بینند که جهان مانند مزرعه، خدا مالکِ مزرعه و این ها مسئول کشت هستند و صاحب مزرعه نیز مسئول خرج و هزینه کردن برای این مزرعه است. به همین خاطر بعد از این جمله می فرماید:

«نَزِدْ لَهُ فِی حَرْثِهِ»

کشت و دانه های کاشته شدۀ او را خودم رشد می دهم و اضافه می کنم.

رشد و نمو کشت زارع

اکنون سه آیه در این زمینه عنایت کنید که چگونه خدا کاشتۀ انسان را رشد و نمو - مادی و معنوی - می دهد:

«مَثَلُ الَّذِینَ یُنْفِقُونَ أَمْوالَهُمْ فِی سَبِیلِ اللّهِ کَمَثَلِ حَبَّهٍ أَنْبَتَتْ سَبْعَ سَنابِلَ»(1)

این قید «فِی سَبِیلِ اللّهِ » باید باشد و الا اگر نباشد، آدم در شوره زار دارد می کارد، که چیزی در نمی آید.

آنان که در راه خدا انفاق می کنند؛ یعنی عمر خویش را هزینه کرده، پول درآورده و دایم درآورده را مطابق شأن خود خرج کرده و بقیه را نیز برای خدا کاشته است. کار آنان مانند دانه ای است که وقتی به من داده می شود، چون کشاورز دانه را در زیر زمین کاشته و رفته است، من چند ماه بعد، این دانه را به هفت خوشه تبدیل می کنم:

«فِی کُلِّ سُنْبُلَهٍ مِائَهُ»

که در هر خوشه ای، صد دانه هست. کشاورز دانه ای زیر زمین گذاشت و رفت، اما من آب آن را از آسمان دادم، خورشیدش را من تاباندم، من هوا را به دانه رساندم تا یک عدد را به هفتصد عدد تبدیل کردم: