ارزش عمر و راه هزینه آن (مجموعه سخنرانیهای حسین انصاریان) صفحه 314

1- بحار الأنوار: 290/42، باب 127؛ «قال محمد ابن الحنفیه رضی الله عنه وبتنا لیله عشرین من شهر رمضان مع أبی و قد نزل السم إلی قدمیه و کان یصلی تلک اللیله من جلوس و لم یزل یوصینا بوصایاه و یعزینا عن نفسه و یخبرنا بأمره و تبیانه إلی حین طلوع الفجر فلما أصبح استأذن الناس علیه فأذن لهم بالدخول فدخلوا علیه و أقبلوا یسلمون علیه و هو یرد علیهم السلام ثم قال أیها الناس سألونی قبل أن تفقدونی و خففوا سؤالکم لمصیبه إمامکم قال فبکی الناس عند ذلک بکاء شدیدا و أشفقوا أن یسألوه تخفیفا عنه فقام إلیه حجر بن عدی الطائی و قال: فیا أسفی علی المولی التقی أبو الأطهار حیدره الزکی قتله کافر حنث زنیم لعین فاسق نغل شقی فیلعن ربنا من حاد عنکم و یبرأ منکم لعنا وبی لأنکم بیوم الحشر ذخری وأنتم عتره الهادی النبی فلما بصر به و سمع شعره قال له کیف لی بک إذا دعیت إلی البراءه منی فما عساک أن تقول فقال و الله یا أمیر المؤمنین لو قطعت بالسیف إربا إربا و أضرم لی النار و ألقیت فیها لأثرت ذلک علی البراءه منک فقال وفقت لکل خیر یا حجر جزاک الله خیرا عن أهل بیت نبیک.»

2- وقعه صفین: 243؛ شرح نهج البلاغه: 195/5.

جاهل را خیلی راحت می شود فریب داد، اما انبیا، ائمه، سلمان ها و حجرها را نمی توان فریب داد.

امام خمینی رحمه الله می فرمودند: من در نجف بودم، یکی از سران زمان شاه به نجف آمد، که بعد از انقلاب به عنوان کافر و قاتل اعدام شد. به امام گفت: آقا! من می خواهم مواضع مکتب و گروه مجاهدین را برای شما بگویم. امام فرمود: من وقت ندارم؟ می خواهی روزی چقدر برای من حرف بزنی؟ گفت: یک ساعت، گفتند: بیا. سی روز آمد، در سی ساعت، دریاوار برای امام از قرآن و نهج البلاغه خواند و معنی کرد. بعد از یک ماه گفت: این مواضع ماست، نظر شما چیست؟ امام فرمود: نظرم را بعداً می گویم.

کسی در تهران به من گفت: من چهارده سالی در نجف، در کنار امام بودم، عرض کردم: آقا نظر شما چیست؟ در تهران بزرگان و انقلابیون منتظر هستند تا شما نظر بدهید. امام فرمودند: من نظرم یک کلمه است. سی روز من از این آدم قرآن، نهج البلاغه و تفسیر قرآن و نهج البلاغه شنیدم، اما نظرم این است که این ها کافر و بی دین هستند. مگر نور، عقل مسموع و عقلی که یاری هم چون انبیا، قرآن، ائمه و توفیق خدا را به دنبال خود دارد، فریب می خورد.

کسب رحمت در تجارت خانۀ دنیا

کسانی که با خرد و با یاران خرد، تمام درهای شرّ را به روی خود می بندند و تمام درهای خیر را باز می کنند، به قوی ترین تاجر در این تجارتخانه تبدیل می شوند.

این کلام امیرالمؤمنین علیه السلام در ارتباط با وجود این ها در این دنیا است:

«اِنَّ الدُّنیا... مَتجَرُ اولِیاءِ اللّه اکتَسَبُوا فیه الرحمه»(1)