ارزش عمر و راه هزینه آن (مجموعه سخنرانیهای حسین انصاریان) صفحه 381

ثمرۀ هزینۀ عمر مطابق با خواسته های الهی

کسی که عمر و سرمایه های کنار عمر را برابر با طرح و خواستۀ خدا هزینه می کند، وجود مبارک حضرت باقر علیه السلام او را پرقیمت تر از گران بهاترین گوهر دانسته و از نظر ارزش، او را موجودی کمیاب تر از اکسیر اعظم معرفی می کند.

متن گفتار حضرت باقر علیه السلام به این مضمون است:

«وَ رَجُلٌ قَرَأَ القُرآنَ فَوَضَعَ دَواءَ القُرآنِ عَلی داءِ قَلبِهِ فَأسْهَرَ بِهِ لَیْلَهُ وَ أَظْمَأَ بِه نهارَهُ وَ قَام بِهِ فِی مَسَاجِدِه وَ تَجَافی بِهِ عَنْ فِراشِهِ» (1)

و دیگر مردی است که قرآن خواند و داروی قرآن را بر دل دردمندش نهد و برای (خواندن و به کار بستن و دقت در معانیش) شب زنده داری کند و روزش را به تشنگی به سر برد و در هنگام نمازهایش بدان قیام کند و از بستر خواب به خاطر آن دوری گزیند.

قلب پاک و دل بیمار

انسانی است که به سراغ قرآن و نقشۀ خدا رفته تا زندگی پاکی داشته باشد، یعنی تدبیر و طرح خدا برای زندگی پاک، لذا با قرآن مجید رابطه برقرار می کند و به کمک آیات آن، تمام بیماری های قلب خود را ریشه کن می کند.

قرآن را می فهمد، آن را وارد قلب خود می کند، دل را با داروی قرآن و نورانیت آن و این نسخۀ شفابخش الهی علاج می کند. بعد از مدتی، دارای دلی بی حسد، بی کینه، بی کبر، بی ریا، بی غرور و بی بخل می شود و به فرمودۀ حضرت صادق علیه السلام قلب او «حرم الله» می شود.

دل وقتی «حرم الله» شد، قابل مقایسه با کعبه نیست. در ارزیابی این دل و کعبه، رسول خدا صلی الله علیه و آله این دل را بر کعبه مقدم دانسته است. امام صادق علیه السلام نیز می فرماید: