ارزش عمر و راه هزینه آن (مجموعه سخنرانیهای حسین انصاریان) صفحه 385

1- 6. - حائری یزدی، آیه الله حاج شیخ عبدالکریم (1276-1355 ق)، بنیانگذار حوزۀ علمیۀ قم، از شخصیتهای برجستۀ علمی - مذهبی شیعه در عصر حاضر. عالی، او را در سنین کودکی به تحصیل علم کشید، مقدمات علوم را در اردکان از محضر مجد العلماء اردکانی و بعضی دیگر فراگرفت، آن گاه به شهر یزد عزیمت کرد و در مدرسۀ خان سکنی گزید، و به حلقۀ تدریس حاج میرزا سید حسن وامق، و آقا سید یحیی کبیر مجتهد یزدی، پیوست. سپس برای ادامۀ تحصیل به عراق رفت، و در شهر سامرا - که در آن موقع مرکز بزرگ علمی شیعه بود - رحل اقامت افکند، و در حوزه های درسی علما و مراجع بزرگی همچون آیه الله مجدد، میرزا محمدحسن شیرازی، صاحب فتوای تحریم تنباکو و میرزای دوم شیرازی و عدۀ دیگر از اساتید سالها تلمذ کرد و به درجات عالیۀ علم و فقاهت نایل گشت و پس از وفات میرزا بزرگ شیرازی، به نجف اشرف هجرت نمود و محضر درس آخوند خراسانی صاحب کفایه الاصول را نیز درک کرد و در زمان حیات آخوند خراسانی، به کربلای معلی رفت و به تشکیل حوزۀ درسی و تربیت طلاب علوم دینی پرداخت، و تا سال 1332 ق مقیم آن عتبۀ مقدسه بود، و از همین روی به «حائری» ملقب گردید. آیه الله حائری اوایل سال 1333 ق به قصد زیارت حضرت امام رضا علیه السلام به ایران آمد، و همه جا با استقبال اهل علم مواجه بود، در اثنای این سفر به تقاضای بعضی از بزرگان اراک - سلطان آباد سابق - به این شهر کوچید، و حوزۀ علمیۀ ممتازی دایر ساخت، به طوری که جمعی از طلاب و فضلای شهرهای دیگر نیز رهسپار اراک شدند. تا آنکه در سال 1340 ق هنگام مسافرت زیارتی به قم، با اصرار شدید علما و بزرگان این شهر - که مقام برجستۀ علمی و حسن تدبیر او را به خوبی شناخته بودند - در این شهر اقامت کرد و حوزۀ علمیۀ مهمی را در این دیار بنیان نهاد، که او رااز آن پس «مؤسس - یا مجدّد - حوزۀ علمیه» لقب دادند. سرانجام در سن هفتاد و نه سالگی زندگی را بدرود گفت، و پس از تشییع مفصلی که در شرایط سخت آن روزگار بی نظیر بود، در جوار مرقد مطهر حضرت معصومه علیها السلام در مسجد بالای سر به خاک سپرده شد. دائره المعارف تشیع: 44/6-45.

کناری رفتم و از آنجا انگور آوردم. (1) دل که پاک شود، با داروی قرآن، نه با داروی خانقاه، خانقاه دارو ندارد، یهودیت و مسیحیت سم دارد، احزاب سم دارند. آن کسی که دارو دارد، پروردگار است که اسمش طبیب است، کتاب او دوا است، گذشتۀ از قرآن و اهل بیت هرجا برویم، هر چه به شما بدهند، حتی با لعاب های علمی، شما را می کشند.

وقتی که مردم سست ایمان باشند، این مملکت زیر چرخ های بازیگری احزاب به نابودی کشیده می شود.

قرآن مجید فریاد می زند:

«فَأَیْنَ تَذْهَبُونَ» (2) خدا، انبیا، علی، فاطمه و حسین که هستند، کجا دارید می روید. به چه کسانی پشت می کنید و رو به چه کسانی می نمایید؟

شب بیداری مردان خدا

«فَوَضَعَ دَواءَ القُرآنِ عَلی داءِ قَلبِهِ فَأسْهَرَ بِهِ لَیْلَهُ وَ أَظْمَأَ بِه نهارَهُ»

انسان ها باید قسمتی از شب را بخوابد، چون حکم، حکم خدا است:

«قُمِ اللَّیْلَ إِلاّ قَلِیلاً» (3)

خوابیدن به فرمان پروردگار، عبادت است. بخش دیگر از شب را در همین یک بیت شعر ببینید:

شب مردان خدا روز جهان افروز است روشنان را به حقیقت شب ظلمانی نیست (4)

من با چشم خودم شب مردان خدا را دیده ام. با گوش خودم نالۀ مردان خدا را شنیده ام. واقعاً چه شب هایی دارند.

رفیقی داشتم، نماز شب را که شروع می کرد، در قنوت نماز وتر، از اول تا آخر