ارزش عمر و راه هزینه آن (مجموعه سخنرانیهای حسین انصاریان) صفحه 74

1- بحار الأنوار: 103/27، باب 4، حدیث 70؛ الامالی، شیخ مفید: 353، حدیث 5.

2- مجموعه ورام: 92/1.

3- بحار الأنوار: 219/100، باب 1، حدیث 14؛ «قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله مَنْ تَزَوَّجَ فَقَدْ أَحْرَزَ نِصْفَ دِینِهِ فَلْیَتَّقِ اللَّهَ فِی النِّصْفِ الْبَاقِی.» هر که ازدواج کند، نصف دین را به دست آورده است وبرای نصف دیگر باید تقوای خدا پیشه کند. بحار الأنوار: 220/100، باب 1، حدیث 22؛ «قَالَ صلی الله علیه و آله مَنْ تَزَوَّجَ فَقَدْ أُعْطِیَ نِصْفَ الْعِبَادَهِ.» هر که ازدواج کند، نصف عبادت به او داده شده است.

در ازدواجی که جوان مؤمن و دختر با ایمان انجام می دهند، امر خدا را اطاعت کرده اند، چون خدا در قرآن مجید می فرماید:

«فَانْکِحُوا ما طابَ لَکُمْ مِنَ النِّساءِ مَثْنی وَ ثُلاثَ وَ رُباعَ»(1)

«انکحوا» امر پروردگار است. داماد و عروس، چه به امر خدا توجه داشته باشند، چه توجه نداشته باشند، اصل کار، عبادت است.

عبادت با امور دنیایی

انسان مؤمن وقتی سر سفره می نشیند، از اول این نیت را کرده است، دیگر لازم نیست که به زبان جاری کند، به پروردگار عالم قلباً و عملاً گفته است: می خورم تا توان بگیرم که قدم مثبت بردارم.

وقتی سر سفره می نشیند، تا آخر عمرش هر لقمه ایی که می خورد، عبادت است و پاداش دارد. زیرا که خدا در قرآن مجید می فرماید:

«کُلُوا مِنَ الطَّیِّباتِ وَ اعْمَلُوا صالِحاً»(2)

پس این خوردن، به امر خدا انجام می گیرد. یا مؤمن وقتی گریه می کند، چه برای خدا، چه برای حضرت سیدالشهداء علیه السلام، به امر خدا گریه می کند(3) چرا که گریۀ مثبت، مورد توجه خداست:

«وَ إِذا سَمِعُوا ما أُنْزِلَ إِلَی الرَّسُولِ تَری أَعْیُنَهُمْ تَفِیضُ مِنَ الدَّمْعِ»(4)

آیات قرآن، دعای کمیل، عرفه و زیارت که می کنند، گریه می کنند. این گریه عبادت است.

زن و شوهر، دو رفیق، دو اهل مسجدی که همدیگر را می بینند و به چهرۀ همدیگر تبسم می کنند، این تبسم در برابر چهرۀ طرف مقابل، صدقه دادن در راه خداست که آن نیز عبادت است.(5)