درسنامه گزیده سیمای عقاید شیعه صفحه 21

بحث و پاسخگویی قرار می‌دهیم.

فرضیه نخست: تشیع، ساخته و پرداخته عبدالله بن سبا

طبری درباره این توهّم ساختگی می‌نویسد:

«یک یهودی به نام عبدالله بن سبا در صنعا، در زمان عثمان اظهار مسلمانی کرد و در بین مسلمانان نفوذ نمود و شروع به رفت و آمد در شهرها و مراکز مسلمانان همچون شام، کوفه، بصره ومصر کرده و بشارت می‌داد که پیامبر اکرم (ص) هم مانند عیسی بن مریم باز خواهد گشت و علی (ع) وصی محمد (ص) است، آن‌گونه که هر پیامبر را جانشینی است. و علی خاتم اوصیاست، آن سان که حضرت محمد خاتم پیامبران است و عثمان حق این وصی را غصب کرده و در حق او ستم نموده است، پس باید با او مبارزه کرد تا حق به حق‌دار برسد. گروه‌هایی از مسلمانان به او گرویدند که از صحابه بزرگوار یا تابعین شایسته بودند، مثل ابوذر، عمار یاسر، محمد بن حذیفه، عبدالرحمن بن عدیس، محمد بن ابی بکر، صعصعۀ بن صوحان، مالک اشتر و مسلمانان نیکو وشایسته دیگر. پیروان او مردم را بر ضدّ حاکمان می‌شوراندند و نامه‌هایی در نکوهش از فرمانروایان نوشته به شهرهای دیگر می‌فرستادند. در نتیجه، عده‌ای از مسلمانان با تحریک آنان قیام کردند و به مدینه آمدند و عثمان را در خانه‌اش محاصره کرده و کشتند. مسلمانان با علی (ع) بیعت کردند، طلحه و زبیر بیعت را شکسته به بصره رفتند.»(1)

داستان پیروان عبدالله بن سبا، بر اساس آنچه طبری در حوادث سال