درسنامه گزیده سیمای عقاید شیعه صفحه 239

٣. صدوق با سند خود از علی (ع) نقل می‌کند که فرمود:

«مسلمان در نمازش در برابر خدای متعال دست‌هایش را روی هم نگذارد و شبیه اهل کفر یعنی مجوس نشود.»(1)

شیعه چه گناهی کرده اگر اجتهاد و بررسی کتاب و سنت، آنان را به این نتیجه رسانده که دست روی دست گذاشتن در نماز، امری است که پس از پیامبر اکرم (ص) به وجود آمده و مردم در روزگار خلفا به آن امر می‌شدند؟ پس هر که به واجب یا مستحب بودن آن معتقد باشد در دین بدعت نهاده است. آیا پاداش کسی که در دین اجتهاد کند، آن است که به تعصب مذهبی یا اختلاف افکنی متهم شود؟

جزء بودن بسم الله و آشکار گفتن آن

اشاره

«بسمله» در لغت به معنای گفتنِ «بسم الله الرحمن الرحیم» است.

گفتن «بسم الله» نشان مسلمانان است و هیچ چیز را آغاز نمی‌کنند مگر پس از گفتن بسم الله الرحمن الرحیم، که آیه توحید و سبب طرد مشرکان است.

شعار مشرکان در عصر جاهلیت، «باسمک اللهم» بود و سخن خود را با آن آغاز می‌کردند. در صلح حدیبیه که کار به نوشتن قرارداد صلح بین دو طرف انجامید، پیامبر خدا (ص) به امیرالمؤمنین (ع) دستور داد بنویسد: بسم الله الرحمن الرحیم. حضرت طبق دستور پیامبر (ص) نوشت. سهیل نماینده قریش گفت: این را نمی‌شناسم، بنویس: باسمک اللهم. (2)پس