درسنامه گزیده سیمای عقاید شیعه صفحه 24

فرضیه دوم: رنگ و ریشه ایرانی تشیع

برای پیدایش شیعه، فرضیه دوّمی مطرح است که اختراع خاورشناسان است. آنان معتقدند تشیع، پدیده‌ای است که پس از رحلت پیامبر اکرم (ص) پیدا شده است، از این رو درپی علّت و سبب پیدایش آن بر آمده‌اند، تا رسیده‌اند به این که تشیع، رنگ و ریشه ایرانی دارد.

خلاصه این فرضیه این است که مذهب شیعی یک گرایش ایرانی است، زیرا عرب معتقد به آزادی بود و ایرانیان معتقد به پادشاهی و وراثت بودند و معنای انتخاب را نمی‌دانستند. چون پیامبر (ص) در گذشت و فرزندی نداشت، گفتند: پس از او علی (ع) به خلافت شایسته‌تر است. هماهنگی فکری میان ایرانیان و شیعه - یعنی موروثی بودن خلافت - دلیل آن است که تشیع، مولود ایرانیان است.

این فرضیه ادّعایی بی‌دلیل است، دلایل فراوانی که برای تشیع، ریشه عربی را ثابت می‌کند، دروغ بودن آن را ثابت می‌کند.

دلایل عربی بودن ریشه تشیع عبارت است از:

١. تشیع در عصر پیامبر اکرم (ص) آشکار شد و پیروان علی (ع) را شیعه می‌گفتند و در زمان پیامبر (ص) و پس از او وجود داشتند.

پیشگامان تشیع در زمان پیامبر (ص) و امیرالمؤمنین (ع) همه عرب بودند و جز سلمان محمدی کسی از ایرانیان در میان آنان نبود.

٢. امام علی بن ابی طالب (ع) در ایام خلافتش با سه جنگ درگیر بود: جنگ جمل، صفین و نهروان و همه سپاهش عرب خالص عدنانی و قحطانی بودند. گروه‌هایی از قریش، به سپاه او پیوسته بودند و فرماندهان