درسنامه گزیده سیمای عقاید شیعه صفحه 244

گفت: آیه‌ای از قرآن است، اگر خواستید سوره فاتحه بخوانید، بسم الله آیه هفتم است.(1)

٩. دار قطنی و بیهقی در سنن با سند صحیح از عبد خیر نقل کرده‌اند: از علی (ع) درباره سبع المثانی پرسیدند. فرمود: اَلْحَمْدُ لِلّٰهِ رَبِّ اَلْعٰالَمِینَ. . . گفتند: این شش آیه است، فرمود: بِسْمِ اَللّٰهِ اَلرَّحْمٰنِ اَلرَّحِیمِ هم یک آیه است.(2)

٣. لزوم بلند گفتن بسم الله

بحث گذشته ثابت کرد که بسم الله جزء سوره فاتحه و از متن آن است و سوره جز با قرائت آن تمام نیست، اما حکم بلند گفتن آن مثل سایر بخش‌های این سوره است. اگر نماز از نمازهای جهری باشد، باید آن را بلند گفت، مگر آن‌که دلیل خاصّی بر آهسته گفتن آن باشد، افزون بر این‌که روایات فراوانی لزوم بلند گفتن آن را می‌رساند.

از جمله این روایات این‌هاست:

١. حاکم از ابوهریره نقل می‌کند: رسول خدا (ص) بسم الله را بلند می‌گفت.(3)

٢. حاکم از محمد بن ابی‌السری عسقلانی نقل می‌کند: من بی‌شمار پشت سر معتمر بن سلیمان نماز صبح و مغرب خوانده‌ام، او بسم الله قبل از سوره فاتحه و پس از آن را بلند می‌گفت و شنیدم که معتمر می‌گفت:

1- السنن الکبری، ج٢، ص۴٧؛ سنن دارقطنی، ج١، ص٣٠۵.
2- همان، ص۴۵؛ همان، ص٣١١.
3- مستدرک، ج١، ص٢٣٢.