درسنامه گزیده سیمای عقاید شیعه صفحه 31

می‌کنیم.

توحید ذاتی

توحید، رشته و ریسمانی است که همه مسلمانان، بلکه پیروان ادیان آسمانی دیگر به آن چنگ می‌زنند و باور دارند.

توحید ذاتی دو معنی دارد:

١. خدا یکی است و مانند و شبیه و همتا و جایگزین ندارد.

٢. ذات خدا بسیط است و در آن کثرت و ترکیب نیست. آیه وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُواً أَحَدٌ(1)به معنای اول و آیه قُلْ هُوَ اَللّٰهُ أَحَدٌ (2)به معنای دوم، اشاره دارد.

توحید در صفات

خداوند متعال به صفاتی متصف می‌شود که گویای کمال در ذات اوست، مثل دانا، توانا و زنده.

انسان نیز به همین صفات موصوف است. او نیز - به اذن خدا - دانا، توانا و زنده است، لیکن وصف خدا به این صفات و وصف دیگران از دو جهت متفاوت است:

١. این صفات (علم، قدرت و حیات) مفهوم متفاوتی دارند، ولی از نظر وجود و تحقّق در خدای متعال، یکی هستند. در ذات خداوند، حیثیت علم جدا از حیثیت قدرت نیست و این دو غیر از حیثیت حیات