درسنامه گزیده سیمای عقاید شیعه صفحه 36

به هر حال، همه شؤونی که به حکومت و قانونگذاری و اطاعت باز می‌گردد ذاتاً برای خداوند ثابت است و برای دیگری با فرمان و اجازه اوست.

توحید در عبادت

توحید در عبادت، اصل مشترک و پایه مورد اتفاق میان همه ادیان آسمانی است. در یک سخن، والاترین هدف بعثت پیامبران الهی، یادآوری همین اصل است، خداوند می‌فرماید:

وَ لَقَدْ بَعَثْنٰا فِی کُلِّ أُمَّةٍ رَسُولاً أَنِ اُعْبُدُوا اَللّٰهَ وَ اِجْتَنِبُوا اَلطّٰاغُوتَ (1)

ما در هر امّتی پیامبری برانگیختیم (تا بگوید:) خدا را بپرستید و از طاغوت پرهیز کنید.

همه مسلمانان در نمازهای روزانه خود به این اصل اعتراف می‌کنند إِیّٰاکَ نَعْبُدُ(2). بر این اساس، وجوب پرستش تنها خدا و دوری از پرستش جز او، امری مسلّم است و کسی در این قاعده کلّی مخالفتی ندارد. سخن در این است که آیا برخی کارها و برنامه‌ها مصداق پرستش غیر خداست، یا نه؟

برای رسیدن به سخن آخر در این زمینه، باید مفهوم و محدوده «عبادت» مشخص شود و تعریفی منطقی از آن ارائه گردد، تا آنچه تحت این عنوان قرار می‌گیرد و پرستش شمرده می‌شود، از آنچه چنین نیست و