درسنامه گزیده سیمای عقاید شیعه صفحه 55

آمرزش الهی گاهی توسّط واسطه‌هایی همچون پیامبران به بندگانش می‌رسد، گاهی هم بی‌واسطه. دعا، به خصوص دعای صالحان، در سلسله نظام علت و معلول، اثر دارد و علّت تنها در علت‌های واقع در چهارچوب حسّ خلاصه نمی‌شود و در عالم هستی مؤثرهایی بیرون از احساس و حواس ما وجود دارد که گاهی حتی از فکر ما هم دور است.

عقیده به شفاعت اولیا، نوعی امید به رحمت خدا و آرزومندی بخشایش و لطف اوست. اسلام دریچه‌های امید را به روی گنهکار پشیمان گشوده است، تا به سوی پروردگارش برگردد. یکی از این دریچه‌ها توبه و استغفار است. دریچه دیگر، شفاعت برای گنهکاران است.

معنای این، زمینه‌سازی برای گنهکاران و آسان نمودن خلاف به امید شفاعت نیست، چون که شفاعت، شرایط و حدودی دارد و مطلق و بی‌قید و شرط نیست تا همه گناهکاران را شامل شود، بلکه نقش آن کاشتن بذر امید در دل‌هاست.

دوم: بررسی آیات نفی کننده و اثبات کننده شفاعت

اشاره

به اجماع همه علمای اسلام، در روز قیامت شفاعت برای پیامبر اعظم (ص) و هر کس که خداوند اذن شفاعت دهد ثابت است و کسی منکر این نیست، مگر آن‌که معاند است، یا از قرآن و معارف اسلامی بی‌خبر است. لیکن آیات شفاعت، برخی نفی کننده است، بعضی اثبات کننده.