درسنامه گزیده سیمای عقاید شیعه صفحه 56

دسته اول: نفی کننده شفاعت

در قرآن کریم تنها یک آیه است که ظاهر آن شفاعت را به نحو مطلق نفی می‌کند:

یٰا أَیُّهَا اَلَّذِینَ آمَنُوا أَنْفِقُوا مِمّٰا رَزَقْنٰاکُمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ یَأْتِیَ یَوْمٌ لاٰ بَیْعٌ فِیهِ وَ لاٰ خُلَّةٌ وَ لاٰ شَفٰاعَةٌ(1)

ای اهل ایمان، از آنچه به شما روزی دادیم انفاق کنید، پیش از آن‌که روزی برسد که در آن روز، نه داد وستدی است، نه دوستی و نه شفاعت.

ذیل آیه نشانه می‌دهد که آن‌چه نفی شده، شفاعت در حق کافران است.

دسته دوّم: نفی صلاحیت بت‌ها برای شفاعت

عرب جاهلی چون معتقد به شفاعت بت‌ها نزد خدا بودند، آن‌ها را می‌پرستیدند. در این زمینه آیات فراوانی است که به یکی بسنده می‌کنیم:

أَمِ اِتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اَللّٰهِ شُفَعٰاءَ قُلْ أَ وَ لَوْ کٰانُوا لاٰ یَمْلِکُونَ شَیْئاً وَ لاٰ یَعْقِلُونَ(2)

آیا جز خدا شفیعانی گرفته‌اند؟ بگو: آیا هر چند آن‌ها مالک چیزی نباشند و شعوری نداشته باشند باز هم‌از آنان شفاعت می‌طلبید؟