درسنامه گزیده سیمای عقاید شیعه صفحه 60

إِنَّ اَللّٰهَ لاٰ یَغْفِرُ أَنْ یُشْرَکَ بِهِ وَ یَغْفِرُ مٰا دُونَ ذٰلِکَ لِمَنْ یَشٰاءُ(1)

خداوند، شرک ورزیدن به او را نمی‌آمرزد و جز آن را برای هرکس بخواهد می‌بخشاید.

چهارم: شفاعت‌طلبی از پیامبر (ص) و اولیا که مأذون در شفاعتند

مفهوم روشن شفاعت، دعای شفیع و طلبیدن او از خداوند است که گناهان بندگانش را - اگر شایسته بخشایشند - بیامرزد. پس درخواست شفاعت از شفیع، به درخواست دعا از او برای آن هدف برمی‌گردد. آیا اشکالی دارد که از برادر مؤمن درخواست دعا کنی؟ تا چه رسد به درخواست از پیامبر اکرم (ص) که به تصریح آیات قرآن، دعایش مستجاب است و ردّ نمی‌شود.(2)

پس وقتی شفاعت خواهی از صالحان به معنای درخواست دعاست، هرکس نیز از پیامبر شفاعت بطلبد، همین معنی را قصد می‌کند. وقتی رسول خدا (ص) زنده بود و در مدینه می‌زیست، درخواست دعا از پیامبر از سوی اصحاب، معنایش درخواست شفاعت بود. پس از انتقال از دنیا به جهان برزخ نیز معنای شفاعت خواهی همان درخواست دعاست، نه چیز دیگر.

این‌گونه درخواست دعا و شفاعت، در زمان‌های گذشته از سوی پیشینیان صالح نیز انجام گرفته است که نمونه‌هایی یاد می‌شود:

١. از انس نقل شده است که: از پیامبر (ص) درخواست کردم در روز قیامت مرا شفاعت کند. فرمود: شفاعت می‌کنم. گفتم: یا رسول‌الله، تو را