درسنامه گزیده سیمای عقاید شیعه صفحه 81

بنای بر قبور از زمان صحابه تاکنون، سیره رایج میان مسلمانان بوده است. سفرنامه‌ها توصیف قبور موجود در مدینه را که بر روی آن‌ها قبه‌هایی بوده و روی قبرها سنگ نوشته‌هایی حاوی نام‌های آنان بوده یاد می‌کند.

جهانگردان نیز که مدینه منوره را زیارت کرده‌اند، آن مزارها و بقعه‌ها و قبه‌های بلند را توصیف کرده و با نگاه رضایت و محبت به آن‌ها نگریسته‌اند، نه نگاه خشم و ناراحتی.

چنین اتفاق نظر و اجماع از سوی علمای اسلام در طول قرن‌ها، قوی‌ترین گواه بر جواز بنا بر روی قبور شخصیت‌های اسلامی است که در دل‌ها جایگاه و منزلتی دارند.

بنای مساجد بر قبور و نماز در آن‌ها

بنای مساجد بر قبرها یا کنار آن‌ها و نماز خواندن در آن‌ها، موضوعی فقهی است و ربطی به عقاید ندارد. در این‌گونه مسایل نیز، مرجع مردم پیشوایان دینی و فقهایند که حکم آن را از کتاب و سنت استنباط می‌کنند و ما نمی‌توانیم هیچ یک از دو طرف را که قائل به جواز یا عدم جواز باشند، به کفر و فسق نسبت دهیم.

قرآن کریم بازگو می‌کند که چگونه مردم قبور اصحاب کهف را پیدا کردند و پس از یافتن آن در این‌که چگونه آنان را گرامی و یادشان را زنده بدارند و به سبب آنان تبرّک جویند اختلاف کردند. یکی می‌گفت: بر روی قبرشان بنایی می‌سازیم تا یادشان میان مردم جاودان بماند. دیگری می‌گفت: مسجدی بر قبرشان بسازیم که در آن نماز