امدادهای غیبی صفحه 1

مقدمه

مقدمه

همه انسان ها دارای دو بُعد ملکوتی و مادی هستند و وجودشان از خاک و افلاک سرشته است؛ بُعد معنوی انسان مراحل نطفه و علقه و مضغه و عظام و لحم را طی نکرده است؛ بلکه خداوند پس از آراستن جسم انسانی، از روح خود در او دمیده، آنگاه در نهاد او حرکت و پویایی در خاک آغاز می شود و به تدریج همراه با مبارزه با وابستگی های شهوانی و نفسانی، تکاملی معنوی رخ می دهد. در این میان نگاه عِرفانی به هستی و حیات، زمینه ساز سلوک معنوی و پایه ی حیات ارزشی به شمار می آید و انسان را از سطح مادی به ژرفای معنویت هدایت نموده و بال پرواز به سوی افقِ روشنِ کمال را در او می گشاید. البته برای سیر در آفاق و انفس گام و عصایی دیگر و تن پوشی دیگر لازم است؛ زیرا هستی همین نیست که به چشم سر می بینیم و با حس ظاهر درک می کنیم؛ بلکه در ورای این «عالم محسوس» عالم های دیگری هست، نامریی و نامحسوس که همان غیب جهان است. در عمق این جهان فیزیکی، حقیقتی ناب است که نادیدنی های آن را با چشم دل باید دید و شنیدنی های آن را نیز با گوش جان باید شنید. باید دیدها را وسعت بخشید، تا تنها پیش پای خود و ظواهر هستی را نبینیم و به سطح محسوسات بسنده نکنیم. باید ژرفای حقیقت را دید و جهان ماده را شکافت و قدرتی لایزال را دید که بر جهان و مقدّرات آن حاکم مطلق است و هرگاه اراده کند باران معنویت فرو می ریزد. خرق عادت می کند، ارمغان غیبی می نمایاند و نگاه ها را خیره و مبهوت می سازد. در این حال، انسان متکبر به ناتوانی خویش اقرار می کند و سر تسلیم و زبونی فرود می آورد و انسان دین دار برق شادمانی از دیدگانش می جهد؛ خود را واله و شیدای این نور الهی می بیند و بر ایمان و توکلش می افزاید.

خزانه دار غیب چه بسیار رخ نمودهایی از قدرت لایزال خویش در صحنه ی نمایش جهان و امور فردی تابانید تا نور حقیقت به دل ها بخشد و جان سیاهان را روشن و دل