امدادهای غیبی صفحه 28

شجاعت و نترسی

شجاعت و نترسی

شخص مؤمن به امداد غیبی، در میدان حادثه ها خود را تنها نمی بیند، بلکه دست لطف خدا را همواره بر سر خویش احساس می کند و یاری فرشتگان را، در وجود خویش لمس می کند. از این رو، هیچ گاه دچار دلهره نمی شود، در حالی که ترس و نگرانی افراد بی ایمان از میان گفتار و رفتارشان به ویژه در هنگام طوفان های حادثه ها، کاملاً محسوس است.

امام خمینی رحمه الله به خاطر ایمان حقیقی به امداد الهی، یک تنه در مقابل دستگاه زورگوی طاغوت _ با آن همه قدرت نظامی و پشتیبانی های بی شمار خارجی _ ایستادند و کوچک ترین هراسی به خود راه ندادند. ایشان درباره ی شبی که مأموران ساواک، مخفیانه او را دستگیر و به تهران منتقل کردند، فرموده اند:

من از آن آدم ها نیستم که اگر یک حکمی کردم بنشینم چرت بزنم که این حکم خودش برود؛ من راه می افتم دنبالش، اگر خدای نخواسته یک وقتی دیدم که مصلحت اسلام اقتضا می کند که یک حرفی بزنم، می زنم و دنبالش راه می افتم و از هیچ چیز نمی ترسم _ بحمدالله تعالی _ و تا حال نترسیده ام. آن روزی هم که مرا می بردند، آن ها می ترسیدند، من آن ها را تسلیت می دادم که نترسید.(1)

ایجاد صبر و شکیبایی

ایجاد صبر و شکیبایی

از نتیجه های دیگر امداد الهی، ایجاد روحیه ی صبر و استقامت در انسان است. گفتیم که: ایمان به امدادهای غیبی، روح امید را در انسان زنده نگاه می دارد و وقتی انسان به آینده امیدوار باشد و بداند تکیه گاه بزرگی هست که سرانجام دست او را خواهد گرفت، بالطبع شکیبایی و پافشاری او در برابر گرفتاری ها، افزایش خواهد یافت.

یکی از عوامل گسترش انواع بیماری های روانی در کشورهای غربی و افزایش آمار