امدادهای غیبی صفحه 45

فصل ششم: مانع های امداد غیبی

اشاره

فصل ششم: مانع های امداد غیبی

گناهانی که از انسان سر می زند از موانع بزرگ نازل شدن امدادهای غیبی است. در روایتی آمده است که:

حضرت موسی علیه السلام به مردی از اصحابش گذشت که در حال سجده بود، در بازگشت باز همان شخص را در سجده دید، فرمود: اگر حاجتت به دست من بود، هرآینه برآورده بودم، ولی در دست من نیست. خدا به او وحی نمود که اگر آن قدر برای من سجده کند تا گردنش خرد شود، از او نمی پذیرم، مگر این که از آن چه ناخوشایند من است، روی گردان شود و به آن چه خواست من است روی آورد.

امام باقر علیه السلام می فرماید:

بنده ای درخواست و حاجتی از حاجت های دنیا را از خدا می خواهد. پس از رحمت گسترده ی خداوند سزاوار است که خواهش او را در زمان نزدیک یا آینده برآورده سازد ولکن آن بنده گناهی می کند. از این رو، خداوند به فرشته اش، دستور می فرماید حاجتش را برآورده نسازد؛ چون او مورد خشم و غضب من واقع شده و شایسته ی محرومیت از جانب من است.

هم چنین علی علیه السلام فرموده اند:

گناه از اجابت دعا جلوگیری می کند.

از این گونه روایت ها نتیجه می گیریم که گناه بزرگ ترین مانع امدادهای الهی است(1). پس:

خدایا! گناهانی را که نعمت ها را تغییر می دهد برایمان بیامرز و گناهانی را که انتقام ها را فرود می آورد بر ما ببخشا. [خدیا!] گناهانی را که رشته ی امید را پاره می کند بیامرز و از گناهانی که دشمنان را غالب و چیره می کند و دعا را رد