امدادهای غیبی صفحه 69

فهمیده اند و از این جهت کوچک ترین رابطه ای میان یک تکه چوبِ خشک و اژدها و یا توجه یک بشر و زنده شدن مردگان، نمی دیدیند.(1)

آنان تا بدان جا بر تجربه گرایی مادی تأکید می کردند که می گفتند: هرجنبه ای از واقعیت که با حواس پنج گانه درک نشود و به طور عینی قابل تحقیق نباشد، مردود است. چون اساسا واقعیت مادّی بوده و از طریق تجربه، احکام و ویژگی های آن کشف می شود. در این جهان بینی جایی برای غیب باقی نمی ماند. هرچه هست ماده هست و بس. روشن است که وقتی منکر جهان غیب هستند، امدادهای غیبی را هم رد می کنند. باید دید این گونه نظریه پردازان بخش هایی از تورات و انجیل را که از معجزه ی انبیا سخن گفته اند را چگونه تفسیر و توجیه می کنند.

ایشان سخن گفتن در مورد معجزات و هرگونه رویدادی از این قبیل را که نتوان بر اساس علل طبیعی تبیین کرد، غیرمعقول و ناشی از غفلت و وهم تلقی می کنند. در نزد آن ها سرگذشت عصای موسی و ید بیضای او به صورت افسانه تلقی می شود و دم مسیحیایی که مردگان را به اذن خدا زنده می کرد، به صورت داستان خیالی درآمده است.

بنابراین دیدگاه افرادی فرهیخته به حساب می آیند، بالتبع به مقتضای خرد، معجزات را در ردیف سحر و جادو قرار می دهند و هرگونه تجربه ای را که بر معجزات دلالت کند، نادیده می گیرند.(2)

3 _ نگرش نو به امدادهای غیبی در غرب

3 _ نگرش نو به امدادهای غیبی در غرب

در اثر پیشرفت های جدید علمی به خصوص در فیزیک و علم شناسی نوین، در غرب نگرش تازه ای به وجود آمده که با دید مثبتی به اعجاز می نگرد و در مقابل ماتریالیسم فلسفی قرار دارد، این رهیافت جدید عالمان علوم تجربی را در دعاویشان متواضع کرده است. از آغاز قرن بیستم و زمانی که بشر به شکستن اتم موفق شد و مفهوم «اصل