امدادهای غیبی صفحه 83

فصل دوّم: امدادهای غیبی در زندگی عالمان و بزرگان

اشاره

فصل دوّم: امدادهای غیبی در زندگی عالمان و بزرگان

زیر فصل ها

امام خمینی و خودداری از سخنرانی

علامّه طباطبایی و امداد غیبی:

آیه اللّه العظمی بروجردی

علامه محمدتقی جعفری

شیخ رجب علی خیاط

آیت اللّه خوانساری و نماز باران

شیخ بهایی

قاضی طباطبایی

آیت اللّه حائری یزدی

شیخ مفید

سیدرضی رحمه الله

محدّث قمی و برطرف شدن درد چشم

کربلایی کاظم بی سواد؛ حافظ قرآن

پوریای ولی

امام خمینی و خودداری از سخنرانی

امام خمینی و خودداری از سخنرانی

حضرت آیه اللّه خامنه ای نقل کرده اند:

چند روز قبل از پایان سال 65 خدمت امام بودیم. چون یکی از روزهای فروردین 66 با ولادت یکی از ائمّه علیه السلام مصادف می شد، من و آقای هاشمی و حاج احمد آقا به حضرت امام اصرار کردیم که در حسینیه ی جماران دیداری داشته باشد و امام خودداری فرمودند و قاطعانه گفتند: «حالش را ندارم». در همان روزها ناگهان قلب امام مشکلی پیدا کرد، حاج احمد آقا فورا همه ی وسایل را برای بهبود ایشان مهیّا کرده بودند و با لطف خدا خطر برطرف گردید. وقتی در بیمارستان قلب بر بالین ایشان حاضر شدم، عرض کردم چه قدر خوب شد آن شب اصرار ما را برای ملاقات با مردم نپذیرفتید، والاّ اگر خبر ملاقات به مردم اعلام می شد و شما نیز با این حالی که پیدا کردید، نمی توانستید ملاقات داشته باشید، انعکاس آن در دنیا خوب نبود. ایشان در پاسخ فرمودند: «آن طور که فهمیدم مثل این که از اول انقلاب تا حالا، یک دست غیبی در همه ی کارها دارد ما را هدایت و پشتیبانی می کند».(1)

علامّه طباطبایی و امداد غیبی:

علامّه طباطبایی و امداد غیبی:

علامه فرموده اند:

در سال های نخست تحصیل در تبریز، به خواندن سیوطی مشغول بودم. روزی استاد امتحانی از من به عمل آورد که از عهده ی آن بر نیامدم و رفوزه شدم. استاد به من گفت: وقت خود و مرا ضایع کردی. این تعبیر بر من گران آمد و پس از آن دیگر قادر نبودم در تبریز بمانم. از شهر خارج شدم و به کناری رفتم. جایی که از هیچ کس خبری نباشد وبه عملی مشغول شدم. بعد از پایان