سنت های الهی در پاداش و کیفر صفحه 108

امام صادق علیه السلام می فرماید:

ای مفضل دور کن خود را از گناهان و برحذر دار شیعیان ما را از به جا آوردن گناهان. سوگند به خدا اثر گناهان زودتر از آنکه به کس دیگری برسد، به خود گناه کار می رسد. به درستی که فردی از شما دچار ظلمی از ناحیه پادشاه جور می شود و این نیست مگر به خاطر گناهانش و فردی از شما دچار بیماری می شود و این نیست مگر به خاطر گناهانش و یا اینکه فردی رزق و روزی او به او نمی رسد و یا هنگام مرگ بر او سخت گرفته می شود، اینها نیست مگر به خاطر گناهانی که انجام داده اند.(1)

3. کوتاهی عمر و سلب نعمت ها

کوتاهی عمر در برخی موارد جلوه ای از بی برکتی در زندگی است و ناشی از گناه و نافرمانی است. امام صادق علیه السلاممی فرماید:

«مَن یَمُوتُ بِالذُّنُوبِ اَکثَرُ مِمَّن یَموُتُ بِالاجال؛(2) کسانی که به کیفر گناهان می میرند، بیشترند از کسانی که به عمر طبیعی از دنیا می روند».

ایشان همچنین می فرماید:

ما اَنعَمَ اللّهُ عَلی عَبد نِعمَه قَطُّ فَسَلَبَها اِیّاهُ حتّی یُذنِبُ ذَنبا یَستَحِقُّ بذلک السَّلبَ.(3)

هر نعمتی که خداوند به کسی بخشید از او نمی گیرد، مگر به واسطه گناهی که انجام می دهد که به خاطر آن مستحق سلب آن نعمت می شود.

در برخی از روایات به بعد اجتماعی این کیفر نیز اشاره شده است:

حضرت علی علیه السلام می فرماید:

هیچ ملتی از آغوش ناز و نعمت زندگی گرفته نشد، مگر به واسطه گناهانی

1- [1] . محمدمهدی تاج لنگرودی، پاداش ها و کیفرها ، بی جا، چ 5، زمستان 1372، ص 142.
2- [2] . بحارالانوار ، ج 73، ص 363.
3- [3] . میزان الحکمه ، ج 3، ص 465.