سنت های الهی در پاداش و کیفر صفحه 214

4. جحیم

قرآن کریم می فرماید:

فَاَمّا مَن طَغی. وَ آثَرَ الحَیاهَ الدُّنیا. فَاِنَّ الجَحیمَ هِیَ المَأوی. (نازعات: 37 _ 39)

اما کسی که طغیان کند و زندگی دنیا را (بر آخرت) مقدم دارد، جحیم جایگاه اوست.

این واژه که یکی از نام های دوزخ می باشد، 25 بار در قرآن به کار رفته است. البته یک بار نیز در مورد آتش های سوزان دنیا به کار رفته است.(1) این واژه، از ماده «جحیم» به معنای «شدت بر افروختگی آتش» گرفته شده است.(2)

5. حُطَمَه

قرآن کریم به سرنوشت انسان های عیب جوو غیبت کننده و حریص به اموال دنیا اشاره می کند و می فرماید:

به زودی در حطمه افکنده می شود و تو چه می دانی که حطمه چیست؛ آتش الهی برافروخته ای است که بر دل ها طلوع می کند. (همزه: 4 _ 7)

«حطمه» صیغه مبالغه از ماده «حَطم» به معنی در هم شکستن است و برخی آن را به معنای «درهم شکستن اشیای خشک» می دانند. ازاین رو، به سال های قحطی «حطمه» گویند؛ زیرا همه چیز را در هم می شکند و انسان ها را متلاشی می سازد.(3) «حطمه» نامی از نام های دوزخ است. نام گذاری دوزخ به حطمه نیز از آن روست که آتش سوزانش

1- [1] . نک: صافات: 97.                                                                    
2- [2] . نک: مفردات راغب؛ مقائیس اللغه ، «واژه جحیم».
3- [3] . مفردات راغب ؛ پیام قرآن، ج 6 ، ص 404.