- دیباچه 1
- 1- نیت پاک 5
- 2- اُنس با قرآن 6
- 3- یاد خداوند 7
- 4- نماز 10
- 5- شب زنده داری 11
- 6- روزه 12
- 7- یاد مرگ 13
- 8- امید و ناامیدی 14
- 9- آرزوی دراز 16
- 10- انتظار فرج 17
- 11- پیروی از دستورهای الهی 18
- 12- محبت به اهل بیت علیهم السلام 19
- 13- دانش اندوزی 20
- 14- اخلاص در علم آموزی 22
- 15- سپاس گزاری 23
- 17- بردباری 25
- 18- آراستگی 26
- 19- نظم و انضباط 27
- 20- غیرت مندی 28
- 21- ورزش 29
- 23- پرهیز از حرام خواری 32
- 24- طمع ورزی 33
- 25- قناعت 34
- 26- پرهیز از اسراف و تبذیر 34
- 1- گذشت 37
- 2- خطاپوشی 38
- 3- خویشتن داری 39
- 4- آبروداری 40
- 5- احترام به والدین 41
- 6- صله رحم 43
- 7- احترام به سالمندان 44
- 8- همسایه داری 45
- 9- مهمان داری 46
- 10- عیادت از بیمار 47
- 11- دوستی و هم نشینی 50
- 12- امر به معروف و نهی از منکر 51
- 13- نصیحت 52
- 14- تجسس 53
- 15- گره گشایی 54
- 16- سودمندی 55
- 17- قرض دادن 57
- 18- اصلاح و میانجی گری 58
- 19- سلام کردن به دیگران 59
- 20- گشاده رویی 60
- 21- مزاح و شوخی 61
- 22- خاموشی 62
- 23- بدزبانی 63
- 24- چاپلوسی 64
- 25- پرهیز از بیهوده گویی 65
- 26- غیبت 66
- 27- پرهیز از منفی بافی 67
- 28- خود بزرگ بینی 68
- 29- حسادت 69
- 30- وفا به عهد و پیمان 70
- 32- وجدان کاری 72
- 33- رعایت حقوق افراد 73
- 34- عیب بینی 74
1- [1] . شیخ صدوق، امالی، ص 223.
2- [2] . میزان الحکمه، ج 11، ص 5546.
زبان، ابزاری است که بیش از دیگر اعضا، انسان ها را به گناه می آلاید و گرفتاری هایی برایشان ایجاد می کند. چه بسیار گفته ها که برای انسان پشیمانی به بار می آورد و انسان آرزو می کند که ای کاش آن را نگفته بودم. اگر زبان در اختیار آدمی باشد و سخنان ضروری و سنجیده بگوید، از بسیاری پی آمدهای منفی پرگویی در امان خواهد بود. پیامبر ختمی مرتبت صلی الله علیه و آلهمی فرماید:
عَلَیْکَ بِطُولِ الصَّمْتِ فَإِنَّهُ مَطْرَدَهٌ لِلشَّیْطانِ وَ عَوْنٌ لَکَ علی أَمرِ دِینِکَ.(1)
بر تو باد به خاموشی بسیار که شیطان را طرد می کند و در کار دینت، یاور توست.
23- بدزبانی
از جمله نعمت های گران قدری که آفریدگار جهان به انسان بخشیده، قدرت بیان است. این نعمت ارزشمند به همان میزان که در تکامل آدمی مؤثر است، در صورت رهاشدگی، او را به سقوط و تباهی می کشاند. متأسفانه برخی عادت کرده اند که در سخنانشان، واژگان زشت و بی ادبانه به کار می برند و حتی چنان با این عادت بد خو گرفته اند که گویی مؤدبانه سخن گفتن برایشان دشوار است. از سوی دیگر، برخی نیز بر اثر هم نشینی با اشخاص بدزبان، چنان به دشنام گویی خو می گیرند که در دیدارهای عادی و احوال پرسی نیز سخنانشان را با واژگان زشت در هم می آمیزند.
بدزبانی از صفات نکوهیده ای است که سبب می شود افراد بزرگوار، انسان را ترک گویند و فرومایگان گرد او را بگیرند. پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله، بهشت را بر