- مقدمه 1
- اشاره 8
- تفکر در اسماء الهی 11
- اشاره 16
- تجلی دعا بر قلب امام 18
- اسماء الهی مسیر اُنس با خدا 24
- اولیاء الهی مظاهر اسماء الهی 27
- آفات غفلت از مظاهر الهی 30
- سختی ها؛ آینه ی نمایش کامل تر اسمِ ربّ 36
- اشاره 41
- سیر به سوی حقِّ مطلق 56
- درجه ی سالک در سوال 64
- مقام فنا 66
- سیر توحیدی به سوی مطلق حق 71
- نتیجه شدت طلب 72
- جمع اسم جمال و جلال 77
- اشاره 84
- معنی سلوک عرفانی 89
- عادت های مشکل زا 92
- راه آزادی از هر گونه شک 94
- برکات تجلّی اسم عظیم 96
- نظر به عالم، به نور الهی 102
- نظر به اسم رحمت 107
ضرورت نظر به اسماء الهی
اشاره
قبل از آن که از منظر دعای سحر به اسماء الهی بنگریم به طور مختصر نکاتی در مورد اسماء الهی عرض می شود، ولی اصل موضوع را باید در شرح متن دعای سحر دنبال فرمایید. چرا که زبان قرآن و روایت و دعا در تبیین اسماء الهی، کامل ترین و صحیح ترین زبان است.
1- قرآن می فرماید: «وَ لِلَّهِ الْأَسْماءُ الْحُسْنی»(1) یا می فرماید: «لَهُ الْأَسْماءُ الْحُسْنی»(2) خداوند دارای بهترین و زیباترین اسم ها است. «اسم» عبارت است از آن چه خبر می دهد از ذاتی با صفت خاص. مثلاً «حیّ» اسم است و بر ذاتی با صفتِ حیات دلالت می کند. از آن جایی که از هر اسمی «حُسنای» آن برای خدا هست پس حیات به معنی مطلق آن برای خدا است، حیاتی که ذاتی او باشد و هیچ محدودیتی نداشته باشد. و هر