- مقدمه 1
- اشاره 3
- معنی «عالَم» 4
- عبور از ماهیات 6
- ارتباط جنبه ی وحدانی انسان با أحد 9
- عالم دینی و واردشدن در بقای خود 12
- بودنِ متصل به مقصد 16
- دستورات دینی و عالَم دینی 18
- عالم دینی و کشف جایگاه احکام الهی 21
- عبادات؛ عامل ورود به عالَم وحدت 24
- وقتی انسان جای خود را گم کرد 26
- معنی آرامشِ با خدا 29
- نجات از نیستی ها 31
- فرهنگ غربی و بی عالَمی 34
- فرهنگ غفلت از درون 38
- آثار بی عالَمی نسل امروز 41
- نظر به انسان های معصوم؛ عامل ورود به «عالَم دینی» 44
- تفاوت برخورد انسان دینی و انسان مدرن با طبیعت 47
- بی وطنی بشر مدرن 49
- بحران امیال 52
- عالَم غیر دینی و آینده ای تخریب شده 55
- طبیعت؛ منظر جمال الهی 59
- ارتباط 60
- اشاره 62
- معنی بازگشت به خود 65
- در چه عالَمی زندگی می کنیم؟ 70
- چگونگی زندگی در عالَم دینی 73
- تفاوت حوزه با دانشگاه 76
- گذر از چیستی به سوی هستی 78
آن عالَم شویم. «اِبنِ تَرَکِه» استاد عین القضاه همدانی است، عین القضاه می گوید استادِ من؛ قالَ یقُول نمی دانست، یعنی از زبان عربی اطلاعاتی نداشت. ولی عین القضاه حسرت عالَم او را می خورد و لذا شاگردی او را می کند تا این که استادش اجازه داده کفش هایش را عین القضاه جفت کند. در دوران اخیر زیباترین عوالم دینی، عالَم امام خمینی«رضوان الله علیه» بود. ایشان با تمام وجود در افقی زندگی می کردند که اسلامِ ناب در اختیارشان قرار داده بود و مردم ایران را به آن عالم دعوت کردند و به خصوص شهداء آن دعوت را به خوبی پذیرفتند. خیلی باید تلاش کرد تا عالَم امام خمینی«رضوان الله علیه» را بفهمیم.(1)
نجات از نیستی ها
اصولاً زمان زدگی انسان را از عالَم دینی بیرون می آورد، چون عالَم دینی عالَم وحدت و تجرد است، عالَمی است آزاد از گذشته و آینده، عالم «حال» است، اگر وارد عالَم دینی شدید گذشته و آینده برای شما معنی ندارد. از حضرت علی علیه السلام است که می فرمایند:
ما فَاتَ مضی وَ ماسَیأتیکَ فَاَین
قُمْ فَاغْتَنَمِ الْفُرْصَهَ بَینَ الْعَدَمَین
یعنی آنچه رفت، که رفت و فعلاً نیست، و آنچه هم بعداً می آید، که فعلاً نیامده و نیست، پس «حال» را که بین دو نیستی است - یعنی گذشته که رفت و آینده ای که نیامده- دریاب. به عبارت دیگر مواظب باش با
1- در این رابطه می توانید به مباحثی که از طریق مؤلف در باره ی امام خمینی«رضوان الله علیه» ایراد شده؛ رجوع فرمایید.