- مقدمه 1
- اشاره 3
- معنی «عالَم» 4
- عبور از ماهیات 6
- ارتباط جنبه ی وحدانی انسان با أحد 9
- عالم دینی و واردشدن در بقای خود 12
- بودنِ متصل به مقصد 16
- دستورات دینی و عالَم دینی 18
- عالم دینی و کشف جایگاه احکام الهی 21
- عبادات؛ عامل ورود به عالَم وحدت 24
- وقتی انسان جای خود را گم کرد 26
- معنی آرامشِ با خدا 29
- نجات از نیستی ها 31
- فرهنگ غربی و بی عالَمی 34
- فرهنگ غفلت از درون 38
- آثار بی عالَمی نسل امروز 41
- نظر به انسان های معصوم؛ عامل ورود به «عالَم دینی» 44
- تفاوت برخورد انسان دینی و انسان مدرن با طبیعت 47
- بی وطنی بشر مدرن 49
- بحران امیال 52
- عالَم غیر دینی و آینده ای تخریب شده 55
- طبیعت؛ منظر جمال الهی 59
- ارتباط 60
- اشاره 62
- معنی بازگشت به خود 65
- در چه عالَمی زندگی می کنیم؟ 70
- چگونگی زندگی در عالَم دینی 73
- تفاوت حوزه با دانشگاه 76
- گذر از چیستی به سوی هستی 78
بسم الله الرحمن الرحیم
بحثی که بناست خدمتتان عرض کنم تحت عنوان «عالَم انسان دینی» از بحث هایی است که آرزو دارم بتوانم به صورتی مطلوب بر زبان آورم، زیرا ریشه ی فهم بسیاری از دستورات دینی در درک عالَم دین است. این بحث؛ بحثی نیست که بتوان با شواهد محسوس آن را ارائه کرد زیرا جنبه ی اطلاع دهی ندارد و به همین جهت ممکن است فهم آن قدری مشکل باشد. امیدوارم که الفاظ بنده بتوانند آن معانی را در ضمیر شما ایجاد کند. آری؛ امیدم به خداوند تعالی است که خود او آنچه حق است را از طریق زمینه قراردادن این الفاظ به قلب شما جاری نماید، چون موضوع مورد بحث با گشایشی که در افق جان عزیزان باید گشوده شود، ظاهر می گردد. به نظر خودمان این بحث یک نوع ظلمات زدایی از تفکر است تا انسان بتواند به «وجود» فکر کند و از آن طریق وارد ساحت تفکر حقیقی بگردد.
معنی «عالَم»
اولین مشکل ما تعریف «عالَم» است. چون نمی توان عالَم را که حالتی است برای انسان که به نحوی در آن قرار دارد، تعریف کرد، همین طور که شما نمی توانید عالَم ماده را تعریف کنید. آری؛ ماده را تعریف می کنید