عالم انسان دینی صفحه 43

طلبکار باشید و من هم از شما طلبکار باشم، بلکه خداوند از من و از شما طلبکار است که حق یکدیگر را ضایع نکنیم. بنابراین آدمی که دغدغه ی واردشدن به عالَم دینی و حفظ آن را دارد با تمام وجود فقط به دنبال انجام وظیفه است، تا عالَم وحدت و بقایی را که به دست آورده برای خود حفظ کند. وقتی شما وارد عالَم دینی شدید تمام تلاشتان این است که این حالت از دست نرود، و چنین حالتی که انجام وظیفه را برای ورود و حفظ عالَم دینی به عهده دارد، غیر از مسئولیت در مقابل خاک و در مقابل وطن، بدون انگیزه ی الهی است. مسئولیت حقیقی آن دستوری است که خدا به ما داده که مثلاً نسبت به مردم وظیفه ی الهی مان را انجام دهیم تا ارتباطمان با خدا حفظ شود. وگرنه با هر انگیزه ی دیگری عمل کنیم از عالَم دینی بیرون می آییم و خودِ حقیقی ما از دستمان می رود، خودی که آزاد از گذشته و آینده در «وجود» مستقر است و در ارتباط با «وجود مطلق» به سر می برد.

برای این که وارد عالَم دینی شویم و این بهشت حیات زمینی را بتوانیم حفظ نماییم مسئله ی مهم این است که خود را متوجه حیات ابدی در قیامت کنیم و همواره در عالَم معاد به سر ببریم، خودمان را و هر چیز دیگری را دائماً نسبت به حیات ابدی و بی زمان و بی مکانِ خود بسنجیم. عالَم معاد بهترین عالَم است، اگر توانستید وارد آن بشوید خیلی کار از آن بر می آید، و در رفع حجاب و پدیدآوردن عالَم دینی به خوبی جلو می روید. یاد پدربزرگ و مادر بزرگ های من و شما به خیر که دائماً حیات دنیایی شان را با معاد می سنجیدند، وقتی در دوران دفاع مقدسِ هشت ساله،