عالم انسان دینی صفحه 47

هستند که مطلوب همه است و برای کسی که به آن ها نظر مطلوبیت بیندازد، متذکر و متجلی آن عالَم اند.

وقتی انسان در راستای نزدیکی به عالَم اهل البیت علیهم السلام محبت آن ها را در خود رشد داد، دیگر در مسیر رسیدن به روح توحیدی هیچ چیز کم ندارد. ولی آدمی که بی عالَم شد دوست داشتن حقیقی را - که دوست داشتن نمونه های کامل عالَم دینی است - گم می کند و هر روز به چیزی دل می بندد و هیچ چیزی به دست نمی آورد و به اصطلاح به «اکنون زدگی» که یکی از بیماری های بی عالَمی است گرفتار می شود، قدرت تشخیص خوب و بد را از دست می دهد و با دلخوش کنک های بیهوده به دنبال خوشبختی های احمقانه است و به قهرمانانی دل می بندد که همگی ساختگی و دروغین اند.

تفاوت برخورد انسان دینی و انسان مدرن با طبیعت

تا این جا بحث ما مربوط به نحوه ی عالَم دینی و چگونگی ورود به آن بود و این که اگر انسان دارای عالم دینی شد چگونه با خود به سر می برد، تکمیل بحث را در مبحث «عالَم دینی و مشخصات آن» دنبال می کنیم. اما موضوع تفاوت برخورد انسان دینی با طبیعت، با برخورد انسان مدرن با طبیعت برای خود بحث عریضی دارد که البته روشن شدن آن نه تنها در شناخت عالم دینی بسیار مؤثر است، بلکه موجب شناخت هرچه بیشتر خطراتی می شود که انسان ها را از عالَم دینی محروم کرده است. بحث هایی که امروزه در کل جهان - اعم از کشور های اسلامی و غیر