عالم انسان دینی صفحه 55

چیزی حاکم بود که ریشه در اصول تغییر ناپذیر عالَم داشت و به همین جهت هم زندگی آن ها به وخامتی که امروز بشر جدید با آن در شهرهای بزرگ روبرو است، برخورد نمی کرد.

عالَم غیر دینی و آینده ای تخریب شده

تنها چند دهه ی قبل بود که انسان غربی با فخرفروشی تمام به خود می بالید که تپه ها را صاف و مسیر رودخانه ها را تغییر داده و عقیده ای که برای طبیعت روح و روان قائل بود و آن را آینه ی نمایش سنن الهی می دانست، به تمسخر گرفت، و حالا دانشمندان غربی متوجه شده اند برای انسانِ صنعتی چقدر فرصت کمی باقی مانده است تا نحوه ی زندگی خود را تغییر دهد بلکه لااقل مجال تنفسی بیابد. آنچه امید برگشت را در انسان غربی به شدت کاهش می دهد غفلت از تغییر رویکرد از عالَم نفس امّاره به عالَم دینی است، در عالَمی که هوس ها برای انسان تعیین تکلیف می کنند به جز آینده ای تخریب شده یافت نمی شود.

انسانی که از عالَم دینی بیرون افتاده، انسان بی سامانی است که سامان خود را به جای این که در قرار با خدا بیابد، در مشغول شدنِ افراطی به بیرون جستجو می کند و این صورت کامل غفلت بشر دوران جدید است.

وظیفه ی بنده در این جا این نیست که از تفکر غربی انتقاد کنم، بلکه کار بنده توجه به این نکته ی مهم است که چگونه بشر مدرن خود را از عالم دینی محروم کرد و تبعات چنین محرومیتی در بیرون و درون چه