مجموعه مقالات قرآن و حدیث و قرآن و مستشرقان صفحه 206

مستشرقان و هنر قصه گویی قرآن

عبدالحسین شورچه

دانش آموخته دکتری تفسیر تطبیقی، دانشگاه علوم و معارف قم

Ma.quran@chmail.ir

سمیرا حیاتی

کارشناسی ارشد، علوم قرآنی و حدیث

hayati.sss.95@gmail.com

چکیده

یکی از ابزارهای مهمّ تعلیم و تربیت که اثر فوق العاده ای در رشد و تربیت افراد و به تبع آن جامعه دارد، استفاده از هنر قصه گویی در قالب ارائه الگو و نمونه ارزش ها و ضدّ ارزش هاست. وقتی انسان ها ویژگی های مثبت و منفی و صفات نیک و بد را در وجود نمونه های عینی، متبلور و متجلّی می بینند، بیشترین اثرپذیری و عبرت آموزی را خواهند داشت. قصّه های تاریخی منبع غنی و سرشاری از عبرت ها هستند؛ زیرا افراد با خواندن تاریخی که در قالب داستان بیان شده، عوامل سعادت و شقاوت گذشتگان را به صورت محسوس درک می کنند وخود را در کنار نقش آفرینان داستان احساس می نمایند و عامل پیروزی یا شکست آنان را با چشم عبرت می پذیرند. قرآن از این هنر به نحو احسن بهره برده و در مواردی آن را از حالت نقل صرف خارج کرده و جنبه تربیتی و هدایتی به آن بخشیده است و در راستای همین هدف از ذکر جزئیات پرهیز کرده است، اما این هنر بی بدیل قرآن در مواردی از سوی مستشرقان مورد خدشه قرار گرفته و اشکالاتی بر آن وارد شده است. در این نوشتار حاضر، این اشکالات مورد نقد و بررسی قرار گرفته و هنر قرآن در استفاده درست و کاربردی از قصه گویی به عنوان شاخه ای تأثیرگذار در علوم انسانی نشان داده شده است.

کلیدواژه ها: قرآن کریم، داستان ها، مستشرقان، قصه گویی، هنر.

مقدّمه