عبد صالح (باب الحوائج إلی الله حضرت قمربنی هاشم اباالفضل العبّاس) صفحه 103

2 در روز عاشورا نیز اصحاب تشنه شدند، و عمرسعد ملعون دستور داده بود که به هیچ قیمیتی آب به خیمه های امام(علیه السلام) نرسد، و آن حضرت اباالفضل(علیه السلام) را خواست و با 30 نفر سواره و 20 نفر پیاده آنان را به فرات فرستاد و آنها 20 مشک آب آوردند و به خیام رساندند.

3 بریر همدانی نیز با گروهی [ نیمه شب] رفتند و بیست ظرف آب آوردند و لکن آن آب ها ریخت و نصیب اطفال تشنه نشد!!

4 در روایتی آمده که شب عاشورا آب به صورت حضرت زینب زدند، و امکان دارد که در آن شب حضرت عباس(علیه السلام) با نافع بن هلال از فرات آب آورده باشند، و این روایت هم صحیح باشد.

5 در روایت دیگری آمده که چون آن حضرت از کندن چاه مأیوس شد، و از فرات نیز ممنوع گردید اصحاب خویش را دور خود جمع نمود، و انگشت خود را بر کف دست دیگر خود نهاد و فرمود: هر کس تشنه است، بیاید آب بیاشامد، و با این اعجاز همه اصحاب و اهل حرم را سیراب نمود.(1)

6 هیچ کدام از سقّایی ها سخت تر از سقّایی آخر حضرت اباالفضل(علی السلام) نبود، چرا که او با خشم بر لشکر عمرسعد حمله کرد، و هشتاد نفر آنان را که موکّل فرات بودند کشت، و مشک خود را آب کرد و آب ننوشید و فرمود: «والله لا أذوق الماء و سیّدی الحسین عطشاناً» و یک بار دیگر نیز سوگند یاد نمود و آن وقتی بود که دست راست او را قطع کردند و فرمود:

و الله إن قطعتموا یمینی

إنّی أحامی أبداً عن دینی ...

خلاصه ای از نطرات بزرگان از علما درباره ی شهادت حضرت اباالفضل(علیه السلام)

1 شیخ مفید(رحمهالله) در کتاب ارشاد گوید:

هنگامی که حضرت عباس علیه السلام دید، بنی هاشم یکایک به میدان می روند و برنمی گردند، سخت ناراحت شد و برادران خود را خواست و فرمود: ای برادران من، شما فرزندی ندارید، زودتر به میدان بروید، و مولای خود حسین(علیه السلام) را یاری کنید.

پس عبدالله و جعفر و عثمان به میدان رفتند و شهید شدند، و امام حسین(علیه السلام) بدن هر کدام را به خیمه ی دارالحرب می آورد، و پس از شهادت آنان حضرت اباالفضل(علیه السلام) از برادر خود اجازه ی میدان خواست و امام(علیه السلام) به او فرمود: « اینک که سرِ رزم داری، اگر می شود آبی برای اطفال