عبد صالح (باب الحوائج إلی الله حضرت قمربنی هاشم اباالفضل العبّاس) صفحه 155

فهمیدم این بزرگوار عنایت فرمود، قسم دادم نقاب را کنار بزنید صورت مبارک را ببینم، وقتی نقاب را از چهره نورانی کنار زد دیدم حضرت ابوالفضل قمربنی هاشم(علیه السلام) است و عرض کردم ادب و تشکر کردم.

در این لحظه آقا به داخل حسینیه تشریف فرما شدند و من هم به همراه آن بزرگوار رفتم. حضرت در حسینیه نشستند و مشغول تماشای مردم عزادار که گرم سینه زنی بودند شدند و من هم روبه روی حضرت نشسته، تماشای صورت مقدّس او را می کردم، بعد از مدتی حضرت برخاستند، «ظاهراً به من فرمود: خوب غذای مردم را بده» و از حسینیه تشریف بردند. من طرف دیگ غذا رفته غذای عزاداران را کشیدم که ناگهان دیدم مردم دهات اطراف به محل ما سرازیرشدند [با این که نزدیک نیمه شب بود] و با تعجب می پرسیدند: غذای امشب شما چیست؟ که بوی عطر و طعم آن به روستاهای ما می رسد.

من جریان را گفتم. وقتی مردم از جریان معجزه و عنایت ابوالفضل(علیه السلام) به غذای امشب آگاه شدند به قدری هیجان زده شدند که بعد ار تمام شدن خورشت می آمدند و برای تبرک و شفا داخل آن دیگ مورد عنایت آقا می نشستند و می چرخیدند و بدن خودرا به اطراف دیگ می مالیدند. عجیب این بود که در ته دیگ یک کیلو گوشت و خورشت مثل قطعه ذغال سیاه بود که نشانه ای از عنایت باقی بماند.

مراسم اطعام تمام شد و من به خانه رفتم ولی خوابم نمی برد. در اتاقی تنها نشسته و گریه می کردم و مرتب آقا را قسم می دادم که یکبار دیگر تشریف بیاورید تادوباره شما را زیارت کنم. تنهای تنها بودم و در اتاق را هم از داخل قفل کرده بودم و حتی چفت آن را انداخته بودم. آن قدر گریه کردم و آقا را قسم دادم که حدود دو ساعت بعد از نیمه شب متوجه شدم چفت در خودبه خود بالا رفت و افتاد و آرام آرام باز شد و حضرت ابوالفضل(علیه السلام) تشریف فرما شدند، و این دفعه برای بار دوم آقا را زیارت می کردم و مشغول گریه و مناجات و زاری با آقا شدم ... در ضمن عرض کردم: آقا ممنونم که امشب آبرویم را خریدی. ولی به امام حسین(علیه السلام) دیگر برای مجالس آشپزی توسل بکن و ما هم هوای تو را داریم. و بعد از مدتی تشریف بردند.(1)

قسم دروغ به حضرت ابوالفضل(علیه السلام) و نتیجه آن

حضرت حجت الاسلام سید ....که از نویسندگان پر تلاش در زمینه شرح احادیث اهل بیت(علیهم السلام) است و درعشق و ارادت به اهل بیت علیهم السلام کم نظیر است، او برای حقیر نقل کرد: