عبد صالح (باب الحوائج إلی الله حضرت قمربنی هاشم اباالفضل العبّاس) صفحه 170

1- چهره درخشان قمر بنی هاشم ابوالفضل العباس(علیه السلام)، ج5، ص137.

2- چهره درخشان قمر بنی هاشم ابوالفضل العباس(علیه السلام)، ج5،ص 651.

3- چهره درخشان قمر بنی هاشم ابوالفضل العباس(علیه السلام)، ج5،ص653.

آقای سیّدحسین سیّدهاشم آل طعمه کرامتی از یکی از مردم بصره این گونه نقل کرد:

حاج شاکر حامد حوران گوید: من در سال 1376هجری قمری در دوره ابتدایی در دبستان «حمران البلد» مشغول تحصیل بودم. معلم در حال تدریس بود، ناگاه درس را قطع کرد و پرسید: چرا عبّاس، ابو رأس الحل است، مگر کلّه ابوالفضل تنور آتش است.

خلاصه، با این بیان به حضرتش جسارت نمود.

حاج شاکر گوید: من از جا بلند شدم و گفتم: آنش برای تو و پدرت می باشد.

معلم خشمگین شد و به کلاس کناری رفت تا از معلم کلاس کناری چوبی بگیرد و مرا کتک بزند.

معلم آن کلاس از دادن چوب خودداری کرد و او را سرزنش و توبیخ نمود. استهزاکننده مقام حضرت قمربنی هاشم ابوالفضل العبّاس(علیه السلام) با ناامیدی و شرمندگی به کلاس برگشت و این گونه وانمود کرد که اعتنایی به من ندارد.

پس از پایان وقت کلاس به طرف خانه روانه شدم؛ ولی از جسارت آن معلم – که خود را در سلک آموزگار قرار داده بود – غم و اندوه و ناراحتی وجود مرا فرا گرفت. شب هنگام وقتی به رختخواب رفتم، شنیدم که گوینده ای در خواب به من می گفت: چرا متأثر و ناراحتی؟ اهمیّت نده، اعتنا نکن، ما همه چیز را می دانیم از این دو تا دوی دیگر منتظر باش.

گویا آن شخص حضرت اباالفضل العبّاس قمربنی هاشم(علیه السلام) بود.

من پیوسته روزهای هفته را از دوشنبه تا دوشنبه دیگر می شمردم و منتظر کرامت حضرت ابوالفضل العبّاس(علیه السلام) بودم تا اینک که باخبر شدم آن معلم جسارت کننده وقتی طبق معمول به شکار رفته بود، تفنگی که برای صید پرندگان در اختیار داشت، می خواست آن را به شانه خود بیندازد، ناگاه به اعجاز، گلوله ای در می رود و به مفصل و شانۀ او اصابت می کند و آنها را از هم جدا می کند.

او را به بیمارستان منتقل کرده و مورد جرّاحی قرار دادند؛ ولی نتیجه بخش نبود، چهار مرتبه مورد عمل جرّاحی قرار گرفت؛ ولی نتیجه نداد.

به همین حال ماند تا به حقیقت شیعه و مقام حضرت ابوالفضل العبّاس(علیه السلام) پی برد.

ما تجربه کردیم در این دیر مکافات

با آل علی هر که در افتاد ور افتاد(1)

مجازات فوری دروغگو

سیّدصدرالدین شهرستانی از منبری های مشهور کربلا است نقل می کند: