عبد صالح (باب الحوائج إلی الله حضرت قمربنی هاشم اباالفضل العبّاس) صفحه 28

1- معالی الحسین، ج1/452.

2- انفال/30.

3- بقره/207.

یعنی، بعضی از مردم (با ایمان و فداکار، همچون علی (علیه السلام) در «لیله المبیت» به هنگام خفتن در جایگاه پیغمبر (صلی الله علیه وآله)، جان خود را به خاطر خشنودی خدا می فروشند و خداوند نسبت به بندگان خود مهربان است.

حضرت اباالفضل(علیه السلام) نیز این خصلت را از پدر خود امیرالمؤمنین(علیه السلام) به ارث برده بود، که جان خود را فدای برادر خویش نمود.

4 به نظر می رسد که حضرت عباس(علیه السلام) حائز جمیع مواقف گذشته می باشد، و نسبت به قصه ی حضرت ابراهیم و اسماعیل(علیهماالسلام) حضرت اباالفضل نیز برادران خود، عبدالله و جعفر و عثمان را گفت، تا قبل از او به میدان بروند، و آنان را قربان برادر خود نمود، و در قصّه ی بنی اسرائیل که گروه مؤمن و اهل تسلیم، از آب آن نهر ننوشیدند، اباالفضل(علیه السلام) نیز با شدّت عطش هنگامی که وارد فرات شد، از آب فرات ننوشید و فرمود: «والله لا أذوق الماء و سیّدی الحسین عطشاناً».

و در قصّه خوابیدن امیرالمؤمنین(علیه السلام) در بستر رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلّم) برای حفظ جان آن حضرت، اباالفضل(علیه السلام) نیز به پدر خود اقتدا نمود، و جان خود را فدای برادر خویش و اهل بیت و اطفال او نمود، و تسلیم امر امام خود بود، و هنگامی که از طرف امام خود مأمور به سقّایی شد، امر او را اطاعت کرد و در راه سقّایی دست های او را قطع کردند و تیر به چشم او زدند، و عمود آهنین بر فرق او کوبیدند تا به شهادت رسید.

آری حضرت اباالفضل(علیه السلام) همانند پدر خود که در جنگ احد به تنهایی از جان رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلّم) حفاظت کرد، و زخم های فراوانی بر بدن او وارد شد از جان برادر خود حفاظت نمود، تا جان خویش را فدای او نمود.

بزرگ ترین مجاهد کربلا

امیرالمؤمنین(علیه السلام) می فرماید: «الجهاد باب من ابواب الجنّه فتحه الله لخاصّه أولیائه، و هو لباس التقوی، و درع اللهِ الحصینه، و جُنّته الوثیقه ...»(1)

یعنی، جهاد در راه خدا، دری از درهای بهشت است، که خداوند به روی خواصّ از اولیای خود گشوده است ، و آن لباس تقوا، و زره ی محکم خداوند، و سپر اطمینان بخش اوست ...

امام صادق(علیه السلام) فرمود: «الجهاد أفضل الأشیاء بعد الفرائض»(2)

یعنی، جهاد در راه خدا بعد از واجبات، بهترین چیزهاست.

و از رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلّم) نقل شده که فرمود: «فمن ترک الجهاد، ألبسه الله ذُلّاً فی نفسه، و فقراً فی معیشته، و محقاً فی دینه، إنّ الله تبارک و تعالی أعزّ أمّتی بسنابک خیلها، و مراکز رماحها»(3)