عبد صالح (باب الحوائج إلی الله حضرت قمربنی هاشم اباالفضل العبّاس) صفحه 32

1- العبدالصالح، ص70 69.

بستند بهر شافع یوم الحساب، آب

(میثم) دمی که تشنه جدا شد سر حسین

ای کاش می نمود جهان را خراب آب(1)

......................................................................

کرّوبیان همه بر آل نبیّ گریستند

طاقت چو طاق شد همه گفتند: آب آب

جنّ و ملک چو ناله ی اطفال تشنه را

بشنیدند، همه گفتند: آب آب

انبیاء و اولیا چون چهره ی خاتم بدیدند

جمله از خجلت بگفتند: آب آب آب

آب از خجلت سر فرود آورد و گفت:

سوختم از لب تشنگان آب آب آب

آه مظلومانِ تشنه که به افلاک رسید

جملگی سوختند و گفتند: آّب آب

از ناله های العطش آلِ مصطفی

آب فرات خجل گشت و گفت: آب آب

هر شیعه چون آب بنوشد خجل شود

چون یاد کند که اطفال گفته اند: آب آب

«خادم» تو چون آب بنوشی یاد کن

اطفال تشنه را که همی گفتند: آب آب(2)

سردار نافذ البصیره

امام صادق(علیه السلام) در فراز دیگری از زیارت عموی خود حضرت اباالفضل(علیه السلام) می فرماید:

«و أشهد أنّک لم تَهِن و لم تنکل، و أنّک مضیت علی بصیرهٍ من أمرک مقتدیاً بالصالحین و متّبعاً للنبیین ...»

یعنی، من گواهی می دهم که تو در حمایت از دین و اطاعت از امام خود هیچ کوتاهی و سستی نکردی و با بصیرت حرکت نمودی و به صالحین [از دودمان آل محمّد(صلی الله علیه و آل و سلّم)] اقتدا کردی.