عبد صالح (باب الحوائج إلی الله حضرت قمربنی هاشم اباالفضل العبّاس) صفحه 39

1- تفسیر برهان، ج1/446.

2- العبد الصالح، ص121 الخصائص العبّاسیّه، ص204.

حرکت نمود، و جاسوس های قریش خانه ی آن حضرت را احاطه نموده بودند، و علی(علیه السلام) در بستر رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلّم) خوابید، و خود را برای کشته شدن آماده کرد، و خداوند به جبرئیل و میکائیل وحی نمود : ...

آری حضرت عباس(علیه السلام) نیز همانند پدر خود، جان خویش را فدای برادر خود امام حسین(علیه السلام) نمود و خداوند جان علی(علیه السلام) را حفظ نمود، و لکن مردم کوفه دست های عباس(علیه السلام) را قطع کردند، و تیر به چشم او زدند و عمودآهنین بر سر او فرود آوردند، و بدن او را قطعه قطعه کردند، در حالی که او سقّای لب تشنه ای بود، و برای سقّایی اطفال برادر خود رفته بود!!

حضرت عباس(علیه السلام) به پیامبران اقتدا نمود

فداکاری سیره و روش پیامبران خدا(علیهم السلام) است، چرا که آنان مؤدّب به ادب الهی هستند. اولیای خداوند نیز در مسیر پیامبران او حرکت می کنند، و حضرت عباس(علیه السلام) نیز از پدر خود امیرالمؤمنین(علیه السلام) که پرورش یافته ی رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلّم) بود تعلیم گرفت و به دست او مؤدّب شد.

و لکن در قصّه ی ابراهیم و اسماعیل گر چه خداوند ابراهیم(علیه السلام) را امر نمود که فرزند خویش اسماعیل را قربانی کند، و ابراهیم (علیه السلام) کوشید تا امر خدا را اطاعت نماید، و لکن این امتحانی بیش نبود و خداوند نخواسته بود که پدر سر فرزند خود را از بدن جدا کند، از این رو جبرئیل مانع شد و کارد را برگرداند و خداوند به ابراهیم(علیه السلام) فرمود: «قَد صَدّقتَ الرؤیا» و جبرئیل گوسفندی آورد و ابراهیم (علیه السلام) آن گوسفند را به جای اسماعیل ذبح کرد، آری ابراهیم(علیه السلام) می کوشید تا امر خدا را اطاعت کندو فرزند خویش را قربانی نماید، چنان که از حضرت رضا(علیه السلام) نقل شده که می فرماید:

«لمّا أمرالله تعالی إبراهیم أن یذبح مکان إبنه اسماعیل الکبش الّذی أنزله علیه، تمنّی إبراهیم(علیه السلام) أن یکون قد ذبح إبنه إسماعیل بیده و إنّه لم یؤمر بذبح الکبش مکانه، لیرجع إلی قلبه ما یرجع إلی قلب الوالد الّذی یذبح أعزّ ولده علیه بیده فیستحق بذلک أرفع درجات أهل الثواب علی المصائب. فأوحی الله عزوجلّ إلیه:

یا إبراهیم، من أحبّ خلقی إلیک؟ فقال: یا ربّ ما خلقت خلقاً هو أحبّ إلیّ من حبیبک محمّد صلی الله علیه و آله؟ فأوحی الله إلیه: یا إبراهیم أفهو أحبّ ألیک أو نفسک؟ قال: بل هو أحبّ ألیّ من نفسی. قال: فولده أحبّ ألیک أو ولدک؟ قال: بل ولده. قال: فذبح ولده ظلماً علی أیدی أعدائه أوجع لقلبک أو ذبح ولدک بیدک فی طاعتی؟ قال: یا ربّ بل ذبحه علی أیدی أعدائه أوجع لقلبی. قال: یا إبراهیم إنّ طائفهً تزعم أنّها من أُمّه محمّْد صلی الله علیه و آله ستقتل الحسین إبنه من بعده ظلماً و عدواناً کما یُذبح الکبش، و یستوجبون بذلک سخطی. فجزع إبراهیم لذلک و توجّع قلبه و أقبل یبکی فأوحی الله عزوجل: یا إبراهیم قد قبلت جزعک