عبد صالح (باب الحوائج إلی الله حضرت قمربنی هاشم اباالفضل العبّاس) صفحه 47

1- لسان العرب، ج1/557و558.

2- فتح/10.

3- نحل/91.

یعنی، و هنگامی که با خدا عهد بستید، به عهد او وفا کنید! و سوگندها را بعد از محکم ساختن نشکنید، در حالی که خدا را کفیل و ضامن بر (سوگند) خود قرار داده اید، به یقین خداوند از آنچه انجام می دهید، آگاه است!

وامام صادق(علیه السلام) در زیارت عموی خود می فرماید:

«فجزاک الله أفضل الجزاء، و أکثر الجزاء، و أوفر الجزاء، و أوفی جزاءِ أحدٍ ممّن وفی ببیعته، و استجاب له دعوته».یعنی، خداوند بیشترین و کامل ترین و بهترین پاداش کسی را به تو بدهد که به بیعت امام خود وفا دار بوده ودعوت او را اجابت نموده است.

و در فراز دیگری از آن می فرماید: «أشهد لک بالتسلیم و الوفاء و النصیحه لخلف النبیّ المرسل و السبط المنتجب».

یعنی، من برای تو شهادت می دهم، به تسلیم و وفا و نصیحت و خیرخواهی، نسبت به جانشین پیامبر و سبط برگزیده او.

و در حدیث شریفی از رسول خدا(صلّی الله علیه و آله و سلّم) نقل شده که می فرماید:

«ثلاثه لا یکلّمهم الله عزّ و جلّ یوم القیامه و لا ینظر إلیهم و لا یزکیهم و لهم عذاب ألیم : رجل بایع إماما لا یبایعه إلّا للدنیا، إن أعطاه منها ما یرید وفی له ، و إلّا کفّ ... »(1)

یعنی، خداوند با سه گروه در قیامت سخن نمی گوید، و به آنان توجّه نمی کند، و یکی از آنان کسی است که برای دنیا با امامی بیعت کند، و اگر آن امام دنیای او را تأمین کند, به بیعت خود وفادار است، و گر نه از اطاعت او سرپیچی می نماید، و دیگری مردی است که معامله ای بکند، و در آن سوگند یاد کند که چنین خواهم کرد، و بر خلاف آن عمل کند، و سوم کسی که در بیابان آبی در اختیار دارد و به کسی نمی دهد.

و از حضرت موسی بن جعفر(علیه السلام) نقل شده که می فرماید:

« ثلاث موبقات نکث الصفقه و ترک السنّه و فراق الجماعه»(2)

یعنی، سه چیز، انسان را هلاک می کند: بیعت شکنی، ترک سنّت ها، جدا شدن از جماعت

و از امیرالمؤمنین(علیه السلام) نقل شده که می فرماید:

« إنّ فی النار لمدینه یقال لها الحصینه، أفلا تسئلونی ما فیها؟ فقیل له: ما فیها یا امیر المؤمنین؟ قال(علیه السلام) فیها ایدی الناکثین»(3)

یعنی، در آتش دوزخ شهری هست که به آن حصینه گفته می شود،آیا از من سؤالی نمی کنید که در آن چیست؟ پس به آن حضرت گفته شد: «در آن چیست یا امیرالمؤمنین؟» فرمود: دست های بیعت شکنان در آن است.

صداقت اباالفضل(علیه السلام) در بیعت با امام خود