عبد صالح (باب الحوائج إلی الله حضرت قمربنی هاشم اباالفضل العبّاس) صفحه 50

1- صحاح الأخبار، ص319 536، کمال الدین، ج2/409.

2- مائه/67.

این رو با فاصله ی کمی بیعت خود را شکستند، چرا که کینه هایی از او در دل داشتند و طاقت عدالت او را نداشتند، و لکن خداوند حجّت را بر آنان تمام کرد.

آری اهل کوفه دوازده هزار نامه به امام خود نوشتند و از پیش توسّط مسلم بن عقیل با امام حسین(علیه السلام) بیعت نمودند، و حجّت بر آنان تمام شد، و با فاصله ی کمی بیعت خود را شکستند، و با عبیدالله زیاد بیعت کردند، و آماده ی جنگ با امام خود شدند، و همان گونه که وفاداران امیرالمؤمنین(علیه السلام) بسیار ناچیز بودند، وفاداران امام حسین(علیه السلام) نیز درکوفه بسیار کم و ناچیز بودند، گرچه اهل کوفه همگی با یک صدا می گفتند:

«أقدم إلینا یکون لک مالنا و علیک ما علینا فلعلّ الله یجمع بیننا و بینک علی الهدی و دین الحقّ».(1)

یعنی، بیا به دیار ما، ما تو را از خود می دانیم و تو در نفع و ضرر همانند ما خواهی بود ، تا شاید خداوند توفیق حمایت از تو را به ما بدهد، و همه ما را به دین حق هدایت نماید.

و لکن امام حسین(علیه السلام) از بی وفایی آنان آگاه بود، و چون از مکّه به طرف عراق حرکت کرد، در خطبه ی معروف خود فرمود:

«خُطَّ الموت علی ولد آدم مَخطَّ القلاده علی جید الفتاه ، فما أَولَهنی إلی أسلافی إشتیاق یوسف إلی یعقوب، کانّی بأوصالی تقطّعها عسلان الفلوات ...»(2)

یعنی، «مرگ برای فرزندان آدم همانند قلاده ای است که بر گردن دختر جوان می اندازند، و من بسیار مشتاق دیدار پدران و اسلاف خود هستم، مانند اشتیاق یوسف به یعقوب و اکنون می بینیم که گرگ های بیابان بدن مرا پاره پاره می کنند...».

سفارش اسلام به رعایت عهد و پیمان

وفای به عهد و پیمان، نشانه ی ایمان و راستی می باشد، امیرالمؤمنین(علیه السلام) می فرماید: «مِن دلائل الإیمان الوفاء بالعهد».(3)

یعنی، پای بند بودن به عهد و پیمان از دلائل ایمان است. برخی از علمای اخلاق گویند: ایمان کلّاً عمل است و گفتار بخشی از آن است، و مؤمن به کمال ایمان نمی رسد تا التزام او به عهد و پیمان کامل شود، و بدون آن ایمانی نخواهد داشت، و از منافقین خواهد بود، چنان که امام صادق(علیه السلام) می فرماید:

«ثلاث من کنّ فیه کان منافقاً و إن صام وصلّی و زعم أنّه مسلم، من إذا حَدَّثَ کَذِبَ، إذا ائتمن خان، و إذا وعد أخلف».(4)