عبد صالح (باب الحوائج إلی الله حضرت قمربنی هاشم اباالفضل العبّاس) صفحه 60

1- خصال، 8/26.

2- نهج البلاغه، خطبه 197.

مع من انهزم عن رسول الله، فقال: یا رسول الله لی بک أسوه، قال: «فاکفنی هؤلاء» فحمل فضرب أوّل من لقی منهم، فقال جبرائیل(علیه السلام): « إنّ هذه لهی المواساه یا محمّد« فقال(صلی الله علیه و آله و سلّم) إنّه منّی و أنا منه، فقال جبرائیل(علیه السلام): «و أنا منکما یا محمّد»

فقال أبوعبدالله(علیه السلام) : فنظر رسول الله إلی جبرئیل(علیه السلام) علی کرسیٍّ من ذهبٍ بین السماء و الأرض و هو یقول: «لا سیف إلّا ذوالفقار و لا فتی إلّا علیّ»(1)

یعنی، در جنگ احد همه مردم پیامبر خدا(صلی الله علیه و آله و سلّم) را رها کردند، و آن حضرت خشم شدیدی نمود و هر گاه خشم می نمود دانه هایی از عرق مانند لؤلؤ از پیشانی او می ریخت پس در کنار خود نگاه او به علی(علیه السلام) افتاد و فرمود: : «تو نیز مانند دیگران که فرار کردند ملحق به برادران خود شو» و علی(علیه السلام) فرمود: « یا رسول الله من به شما اقتدا می کنم» پس رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلّم) به او فرمود: «دشمن را از من دور کن» و علی(علیه السلام) حمله ای نمود، و به اول کسی که برخورد کرد او را کشت، و جبرئیل به رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلّم) گفت: « یا محمّد حقّاً علی با شما مواسات کرد» و رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلّم) فرمود: او از من است

و من از او هستم» و جبرئیل گفت: من نیز از شما هستم.

امام صادق(علیه السلام) می فرماید: «در این هنگام رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلّم) جبرئیل را دید که بالای تختی از طلا بین آسمان و زمین نشسته و می گوید: «لا سیف إلّا ذوالفقار و لا فتی إلّا علیّ» یعنی شمشیری مانند ذوالفقار نیست و جوانمردی مانند علی نیست.

و حضرت اباالفضل(علیه السلام) فرزند چنین پدری می باشد، و حمایت او از امام حسین(علیه السلام) همانند حمایت امیرالمؤمنین(علیه السلام) از رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلّم) بوده است.

صبر و اخلاص حضرت اباالفضل العباس(علیه السلام)

صبر در لغت: ضدّ جزع و به معنای « حبس النفس عن الجزع» می باشد.(2)

و برخی ازاهل لغت گویند: صبر، به معنای حبس است و « قُتِلَ صبراً» ای حُبِسَ حتّی قتل.(3)

قرآن در فضیلت صبر و صابرین می فرماید:

«وَ کَأَیِّنْ مِنْ نَبِیٍّ قاتَلَ مَعَهُ رِبِّیُّونَ کَثِیرٌ فَما وَهَنُوا لِما أَصابَهُمْ فِی سَبِیلِ اللَّهِ وَ ما ضَعُفُوا وَ مَا اسْتَکانُوا

وَ اللَّهُ یُحِبُّ الصَّابِرِین»(4)

یعنی، چه بسیار بودند پیامبرانی که مردان الهی فراوانی به همراه آنان جنگ کردند! آنها هیچ گاه در برابر آنچه در راه خدا به آنان می رسید، سست و ناتوان نشدند (و تن به تسلیم ندادند) و خداوند صابران و استقامت کنندگان را دوست دارد.