عبد صالح (باب الحوائج إلی الله حضرت قمربنی هاشم اباالفضل العبّاس) صفحه 78

1- شوری/40.

2- آل عمران/31.

3- کافی، ج8/14.

فرمود: «فنعم الأخ الصابر المجاهد المحامی الناصر و الأخ الدافع عن أخیه المجیب إلی طاعه ربّه الراغب فیما زهد فیه غیره من الثواب الجزیل و الثناء الجمیل و ألحقک الله بدرجه آبائک فی جنّات النعیم ...»(1)

امام صادق(علیه السلام) می فرماید: «... ممّا ناجی الله موسی (علیه السلام)انهّ قال: یا موسی انّی لا اقبل الصلاه الّا لمن تواضع لعظمتی وألزم قلبه خوفی وقطع نهاره بذکری ولم یبت مصرّاً علی الخطیئه و عرف حق اولیائی واحبّائی، فقال موسی: یا ربّ تعنی أحبّائک ابراهیم واسحاق ویعقوب؟ قال هو کذلک الّا أنّی أردت بذلک مَن مِن أجله خلقت آدم وحوّاء ومن أجله خلقت الجنّه والنار، فقال ومن هو یا ربّ؟ فقال محمّد(صلّی الله علیه و آله و سلّم) شققت اسمه من اسمی لأنی أنا المحمود، و هو محمّد فقال موسی: یا ربّ اجعلنی من امّته.فقال: یا موسی أنت من أمّته اذا عرفته و عرفت منزلته ومنزله اهل بیته و إنّ مَثَلَهُ و مَثَل أهل بیته فیمن خلقت کمثل الفردوس فی الجنان لا ینتثر ورقها ولا یتغیّر طعمها، فمن عرفهم وعرف حقّهم جعلت له عند الجهل علماً وعند الظلمه نوراً أجیبه قبل أن یدعونی و أعطیه قبل أن یسألنی...»(2)

یعنی، از مناجات های خداوند با موسی(علیه السلام) این بود که به او فرمود: ای موسی من نماز را نمی پذیرم، جز از کسی که در مقابل عظمت من تواضع کند، و قلب او از من ترسان باشد، و روز خود را با ذکر و یاد من تمام کند، و اصرار بر خطای خود نداشته باشد، و حق دوستان و اولیای مرا شناخته باشد.

موسی(علیه السلام) گفت: خدایا! مقصود تو از دوستان خود، ابراهیم و اسحاق و یعقوب هستند؟ خطاب شد: این ها نیز از اولیای من هستند، جز این که مقصود من کسی است که به خاطر او من آدم و حوّا و بهشت و دوزخ را خلق نمودم. موسی(علیه السلام) گفت:

خدایا او کیست؟ فرمود: او محمّد(صلی الله علیه و آله و سلّم) است، که من نام او را از نام خود گرفتم، چرا که من محمود هستم و او محمّد است. موسی گفت: خدایا مرا از امّت او قرار ده. و خداوند فرمود: تو از امّت او هستی، هنگامی که معرفت به او داشته باشی و منزلت او و منزلت اهل بیت او را شناخته باشی، و مَثَل او و مَثَل اهل بیت او در بین مخلوق من، مَثَل بهشت فردوس است بین بهشت های دیگر، که برگ آن پراکنده نمی شود، و طعم میوه های آن تغییر نمی کند، و کسی که آنان یعنی دوستان من را بشناسد و حق آنان را بداند، من جهل او را مبدّل به علم و تاریکی او را مبدّل به نور می کنم، و قبل از دعا کردن، او را اجابت می نمایم،و قبل سؤال، خواسته ی او را می دهم.

مؤلّف گوید: با توجه به این حدیث حضرت اباالفضل(علیه السلام) از بهترین دوستان و اولیای خداوند می باشد.

مقام علمی حضرت ابا الفضل (علیه السلام)