عبد صالح (باب الحوائج إلی الله حضرت قمربنی هاشم اباالفضل العبّاس) صفحه 81

1- رعد/39.

2- بحارالأنوار، ج10/117.

3- رعد/39.

مؤلف گوید: البتّه معلوم است که این علوم به یکایک ائمّه(علیهم السلام) منتقل شده، و حضرت اباالفضل(علیه السلام) فرزند و تربیت شده ی صاحب این علوم است، و نزد برادران خود امام حسن و امام حسین زبنب کبری (علیهم السلام) نیز که عالمه ی غیر معلّمه و فهمه ی غیرمفهّمه بوده بهره هایی برده و تربیت یافته است، بنابراین بعد از معصومین(علیهم السلام) هیچ دانشمند و صاحب فضلی به او نمی رسد، چرا که او از منابع وحی و معادن علم استفاده کرده و از استاد دیگری بهره مند نشده است.

حضرت رضا(علیه السلام) در تفسیر آیه «الرَّحْمنُ

عَلَّمَ الْقُرْآنَ خَلَقَ الْإِنْسانَ عَلَّمَهُ الْبَیان»(1) فرمود: خداوند قرآن را [ به پیامبر خود(صلی الله علیه و آله و سلّم) تعلیم نمود، و مقصود از «خَلَقَ الْإِنْسانَ عَلَّمَهُ الْبَیان» امیرالمؤمنین(علیه السلام) است، که خداوند هر چه مردم به آن نیاز دارند را، به او تعلیم نموده است.(2)

و از رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلّم) [ در حدیث متواتری] نقل شده که فرمود:

« أنا مدینه الحکمه و علیّ بن ابیطالب بابها، فمن أراد الحکمه فلیأتها من بابها»(3)

و از امام حسین(علیه السلام) نقل شده که فرمود: هنگامی که آیه «وَ کُلَّ شَیْ ءٍ أَحْصَیْناهُ فِی إِمامٍ مُبِینٍ»(4)

نازل شد، عمر و ابوبکر از جای خود بلند شدند و گفتند: آیا امام مبین، تورات است؟ فرمود: نه، گفتند: آیا قرآن است؟ فرمود: نه و چون امیرالمؤمنین(علیه السلام) وارد شد، فرمود : این امام مبین است که خداوند تبارک و تعالی علم هر چیزی را در او جمع نموده است.(5)

مؤلّف گوید: آیا کسی که پدر او باب علم و حکمت رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلّم) است، و خدواند همه علوم را در او جمع نموده، شایسته نیست که افقه و اعلم و افضل از دیگران باشد و او را اباالفضل بنامند؟

اباالفضل مانند پدر خود ضمن این که یک سردار میدان جنگ بوده، یک دانشمند کامل و صاحب فضیلت و دارای همه ی ارزش های اسلامی نیز بوده است از این رو جز معصومین(علیهم السلام) کسی به مقام و منزلت او نمی رسد.

اباالفضل(علیه السلام) و بنی امیّه