عبد صالح (باب الحوائج إلی الله حضرت قمربنی هاشم اباالفضل العبّاس) صفحه 85

1- بحارالأنوار، ج96/172ح8.

2- همان

3- بحارالأنوار، ج96/170 کافی، ج4/57.

4- بحارالأنوار، ج96/73ح3.

داشتند، و آنان جرمی مرتکب نشده بودند، علاوه بر آن امیرالمؤمنین(علیه السلام) صحیح نمی دانست که با تشنگی کسی کشته شود و این را خلاف مروّت و انسانیّت می دانست.

امیرالمؤمنین(علبه السلام) به فرزندان خود دستور داد تا به قاتل او آب و غذا بدهند

اخلاق امیرالمؤمنین(علیه السلام) این بود که حتّی نسبت به قاتل او ابن ملجم مرادی ملعون که دستگیر شده بود، ارفاق شود و به او آب و غذا برسانند، در حالی که آن حضرت از شدّت ضربت ابن ملجم آرام نداشت و لکن به فرزندان خود فرمود:

«احبسوا هذا الأسیر و أطعموه و أحسنوا إساره، فإن عشت فأنا أولی بما صنع بی، إن شئت عفوت و إن شئت استقدت و إن شئت صالحت و إن متّ فذلک إلیکم، فإن بدا لکم أن تقتلوه فلا تمثّلوا به»(1)

یعنی، اسیر خود را آب و غذا بدهید و بر او سخت نگیرید پس اگر من زنده ماندم بهتر می دانم که با او چه کنم، اگر خواستم او را عفو می کنم و اگر خواستم قصاص می نمایم و اگر خواستم مصالحه می کنم و اگر از دنیا رفتم شما می توانید او را بکشید و اگر او را کشتید بدن او را مثله و پاره پاره نکنید.

امیرالمؤمنین با لشگر معاویه مقابله ی به مثل نکرد

در کتاب «وقعه ی صفیّن» از عبدالله بن عوف بن احمر آمده ، که گوید: هنگامی که ما، در صفین با لشگر معاویه و اهل شام روبرو شدیم، دیدیم آنان در یک منطقه ی وسیع و مناسبی در کنار آبی قرار گرفته و آن آب را محاصره کرده اند، و فرمانده ی آنان ابوالأعور نیروهای خود را اطراف آب جمع نموده تا ما نتوانیم از آن آب استفاده کنیم و چون این خبر را به امیرالمؤمنین(علیه السلام) دادیم، آن حضرت به صعصعه بن صوحان فرمود:

نزد معاویه می روی و به او می گویی: ما در اینجا آمده ایم و نمی خواهیم قبل از اتمام حجّت با شما جنگ کنیم، و تو اکنون با این عمل خود، جنگ را با ما شروع کرده ای و دست از این کار خود بردار، تا ما قبل از هر چیزی با تو سخن بگوییم، و اگر می خواهی ما با تو بر سر آب جنگ کنیم مانعی نیست.