توسل و رابطه آن با توحید صفحه 26

ص: 31

حرث از اصحاب رسول خدا کنار قبر پیامبر صلی الله علیه و آله آمد و عرض کرد: ای رسول خدا برای امتت باران طلب کن زیرا آنان نزدیک است که هلاک شوند رسول خدا در عالم رؤیا به او فرمود: زود است که آنان سیراب شوند.(1)

در این حدیث بلال به دعای پیامبر متوسل شده است.

حضرت علی علیه السلام می‌فرماید:

«شخصی سه روز بعد از دفن رسول خدا صلی الله علیه و آله وارد مدینه شد و خود را روی قبر رسول خدا صلی الله علیه و آله انداخت و خاک آن را بر سر ریخت و عرض کرد: ای رسول خدا! گفتی، ما هم گفتارت را شنیدیم، از جانب خداوند بود ما نیز اطاعت کردیم، از جمله آیاتی که بر تونازل‌شد، این‌بود: «وَلَوْ أَنَّهُمْ‌إِذْ ظَلَمُواأَنْفُسَهُمْ جاؤُکَ ...»؛ (2)

من به خود ظلم کرده‌ام، آمده‌ام تا برایم استغفار نمایی. از داخل قبر ندا داده شد که تو به طور حتم بخشیده شدی. (3)

دلیل بر جواز و مشروعیت توسل‌

برای جواز و مشروعیت توسل افزون بر دلایلی که بیان شد می‌توان به ادله‌ای دیگر تمسک کرد که به برخی از آنها

1- 1 زینی دحلان، الدررالسنیه، ص 18
2- 2 نساء: 64
3- 3 الروض الفائق، ص 380، وفاءالوفاء، ج 4، ص 1399؛ المواهب اللدنیة، ج 4، ص 583؛ صالح الاخوان، ص 540؛ مشارق الانوار، ج 1، ص 121