خداشناسی از دیدگاه قرآن و حدیث صفحه 104

در آن بنده عابد ديگر در حوايجش به معبود مراجعه نمي‌كند و كاري به ولايت خاص و عام او ندارد، چون عبادت ناشي از اخلاص دروني است، نه طبيعت مادي، به همين جهت در سوره مورد بحث نخست از ربوبيّت خداي‌سبحان و سپس از سلطنتش سخن مي‌گويد و در آخر عالي‌ترين رابطه بين انسان و خدا يعني رابطه بندگي را به ياد مـي‌آورد و مـي‌فــرمــايــد: «قُـــلْ اَعُــوذُ بِـرَبِّ النّـاسِ مَلِـكِ النّــاسِ اِلــهِ النّــاسِ!»

هر يك از دو صفت الوهيّت و سلطنت سبب مستقل در دفع شر است، پس خداي‌تعالي سبب مستقل دفع شر است، بدين جهت كه رب است و نيز سبب مستقل است بدن جهت كه مَلِك است و نيز سبب مستقل است بدين جهت كه اله است، پس او از هر جهت كه اراده شود سبب مستقل است.(1)

رابطه ربوبيّت، مالكيّت و الوهيّت الهي با دفع شرور (209)

-210

فصل نهم:ولايت

مفهــوم ولايـت الهـي و ولايـت رســول و امــام

«اِنَّما وَلِيُّكُمُ اللّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذينَ امَنُوا...!»

«وليّ و سرپرست شما تنها خدا و رسول اوست و كساني كه ايمان آورده‌اند و...!»

(55 / مائده)