خداشناسی از دیدگاه قرآن و حدیث صفحه 119

در اين جا اگر مراد به امر، امر تكويني خداي‌تعالي باشد، كه عبارت است از كلمه ايجاد، در اين صورت مراد به اوامر الهيه‌اي كه در زمين اجرا مي‌شود، عبارت است از خلقت و پديد آوردن حوادث، كه آن حوادث را ملائكه از ناحيه خداي صاحب عرش حمل نموده و در نازل كردنش طرق آسمان را طي مي‌كنند، تا از يك يك آسمان‌ها عبور داده، به زمين برسانند.

امر خداي‌تعالي را ملائكه هر آسمان حمل مي‌كنند و به ملائكه آسمان پايين‌تر تحويل مي‌دهند. امر خدا يك نسبت به تك تك آسمانها دارد، به اعتبار ملائكه‌اي كه در آن ساكنند و نسبتي هم به فرقه فرقه‌هاي ملائكه دارد، به اعتبار اين كه حامل آن امرند و

قضاي آسمان‌هاي هفتگانه ووحي امر (243)

خــداونــد امــر را بـه آنـان تحميـل كـرده، يعنـي بـه ايشـــان وحـي فـرمـوده اسـت.

در نتيجه از آنچه گفته شد معلوم گرديد كه خداي‌سبحان در هر آسماني امر آن آسمان را كه منسوب و متعلق به خود آن آسمان است به اهل آسمان يعني ملائكه ساكن در آن وحي مي‌كند.(1)

حركت نزولي امر بين آسمان‌هاي هفتگانه و زمين

«اَللّهُ الَّذي خَلَقَ سَبْعَ سَمواتٍ وَ مِنَ الاَْرْضِ مِثْلَهُنَّ يَتَنَزَّلُ الاَْمْرُ بَيْنَهُنَّ» «خدائي كه هفت آسمان و از زمين هم مثل آن را بيافريد و امر او در بين آنها پيـوسته نـازل مي‌شـود.» (12 / طلاق)

از عبــارت «وَ مِنَ الاَْرْضِ مِثْـلَهُنَّ» بــرمـي‌آيـد كــه مــراد به مثــل مثليّــت عــددي

(244) خداشناسي