خداشناسی از دیدگاه قرآن و حدیث صفحه 150

(306) خداشناسي

«زندگي دنيا در برابر زندگي آخرت جز چيزكي نيست،» (26/رعد)

«شـما هـمه در پـي كـالاي پـستيد،» (94 / نساء)

«زينت زندگي پست را مي‌خواهي،» (28 / كهف)

«زنـدگي پست دنيا جز بازي و بيهوده كاري نيست،» (32 / انعام)

«زنــدگي دنــيا بـجـز دام فـريـب چـيـزي نـيست.» (20 / حديد)

پس ملاحظه گرديد كه خدا زندگي دنيا را به اين اوصاف توصيف كرد، آن را متاع خوانده و متاع به معناي هر چيزي است كه خودش هدف نباشد، بلكه وسيله‌اي براي رسيدن به هدف باشد و آن را عَرَض خواند و عَرَض چيزي است كه خودي نشان مي‌دهد و به زودي از بين مي‌رود و آن را زينت خواند و زينت به معناي زيبايي و جمالي است كه ضميمه چيز ديگري شود، تا به خاطر زيبايي‌اش آن چيز ديگر، محبوب و جالب شود، در نتيجه آن كسي كه به طرف آن چيز جذب شده، چيزي را خواسته كه در آن نيست و آنچه را كه در آن هست نخواسته و نيز آن را لهو خوانده و لهو عبارت است از كارهاي بيهوده‌اي كه آدمي را از كار واجبش بازبدارد و نيز آن را لعب خوانده و لعب عبــارت اسـت از عملـي كـه به خاطر يك هدف خيالي و خالي از حقيقت انجام گيرد و آن را متــاع

زندگي پست (307)

غــرور خـوانده و متاع غرور به معناي هر فريبنده‌اي است كه آدمي را گــول بــزنـد.(1)

زنــدگــي واقعــي