خداشناسی از دیدگاه قرآن و حدیث صفحه 59

(114) خداشناسي

فصل چهارم :علم الهي

شمول علم الهي و ثبوت اشياء در كتاب مبين

«يَعْلَـمُ مـا يَلِـجُ فِـي الاَْرْضِ وَ مــا يَخْــرُجُ مِنْهــا وَ ما يَنْـزِلُ مِــنَ السَّمــاءِ وَ مــا يَعْـرُجُ فيها...،» (2 / سبأ)

«خدا علم دارد به آنچه در زمين فرو مي‌رود و از زمين بيرون مي‌شود و آنچه از آسمان فرو مي‌آيد و به آسمان بالا مي‌رود،» و اين كنايه است از علم خدا به حركت هر صـاحب حـــركتــي و آن‌چــه انجــام مـي‌دهــــد.

خداي‌تعالي عالم به غيب است و كوچك‌ترين موجود از علم او دور نيست، حتي سنگيني يك ذره معلق در فضا در همه آسمان‌ها و زمين از علم او پنهان نيست.

-115

«وَ لااَصْغَرُ مِنْ ذلِكَ وَ لا اَكْبَرُ اِلاّ في كِتابٍ مُبينٍ - و نه كوچك‌تر از آن ذره و نه بزرگتر از آن مگر آن كه در كتاب مبين ثبت است.» (61 / يونس) اين جمله علم خدا را به تمامي مــوجــودات تعميــم مي‌دهــد، تا كسـي نپندارد تنهــا موجودات نظير ذره را مي‌داند، كوچك‌تر از آن و بزرگتر را نمي‌داند، نكته‌اي كه در اين آيــه بدان اشاره كرده اين است كه اشياء هر چه باشند در كتاب مبين خدا ثبوتي دارند، كه دستخــوش تغيير و تبديل نمي‌شود و انسان و هر موجود ديگر هر چند اجزاي دنيوي‌اش از هــم متــلاشي گــردد و به كلي آثارش از صفحه روزگار محو و نابود شود بــاز هم اعاده‌اش براي خــدا كــاري نــدارد، چــون هميــن نـابـود در كتـاب مبيــن بـــودي و ثبــــوتي دارد.(1)

(116) خداشناسي