خداشناسی از دیدگاه قرآن و حدیث صفحه 63

همه احوال و اوقات نيز به ما احاطه دارد، لكن از آنجايي كه معروف‌ترين ملاك در جدايي چيزي از چيز ديگر و غايب شدنش از آن جدايي مكاني است، از اين جهت در آيه تنهــا معيّــت را ذكــر كــرد، وگرنه نسبت خداي‌تعالي به مكان‌ها و زمان‌ها و احـوال يــــك نسبــــت اســت.(1)

(122) خداشناسي

فصل پنجم:وحدانيت (توحيد)

تـوحيد مـختص قرآن و ريشه تمامي معارف و اصول و فروع و اخلاق اسلامي

«قُلْ هُوَ اللّهُ اَحَدٌ اَللّهُ الصَّمَدُ لَمْ يَلِدْ وَ لَمْ يُولَدْ وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ كُفُوا اَحَدٌ!»

(1 تا4 / اخلاص)

اين سوره خداي‌تعالي را به احديّت ذات و بازگشت ماسوي‌اللّه در تمامي حوايج وجودي‌اش به سوي او و نيز به اين كه احدي نه در ذات و نه در صفات و نه در افعال شريك‌او نيست، مي‌ستايد. واين توحيدقرآني توحيدي‌است‌كه‌مختص‌به‌خود قرآن‌كريم است و تمامي معارف‌اصولي و فروعي‌و اخلاقي‌اسلام براين‌اساس پي‌ريزي شده است.

اَحَد: اين كلمه در مورد چيزي و كسي به كار مي‌رود كه قابل كثرت و تعدد نباشد، نه

-123